To Rockpages δεν σταματάει πουθενά. Πέρα από το Ροκ και το Μέταλ και τα «είδη» που μας αρέσουν και που τα γουστάρουμε, υπάρχουν και άλλα πράγματα. Υπάρχουν και άλλα ρεύματα… Υπάρχει το περίφημο «τρίτο ρεύμα», το πάντρεμα δύο ετερόκλιτων ειδών. Το Ροκ με την κλασσική, το Fusion με την Jazz, το Μέταλ με την κλασσική… Οι συνδυασμοί είναι άπειροι, για τον πολύ απλό λόγο ότι όλα αυτά είναι στην ουσία μουσική. Και η μουσική είναι μόνο μία. Η αρχή έγινε με τον Dave Weckl. Μετά τον απειρομέγιστο drummer σειρά έχει ένας μπασίστας παρόμοιου μεγέθους…
Γνώρισα τον Γιώργο Φακανά όταν πήγα στο Ωδείο Τέχνης, στο Αθηνά Live, το οποίο στεγάζεται στον αυτό χώρο, για να κάνω τη συνέντευξη με τον Weckl. Τα είπαμε για λίγο, του εξήγησα ποιοι είμαστε και τι κάνουμε και, όπως φαίνεται, τον κέντρισα λιγάκι… Λίγο καιρό αργότερα του έστειλα τη συνέντευξη και μια φρασούλα «Αν σε ενδιαφέρει να κάνουμε κάτι παρόμοιο, πάρε με τηλέφωνο». Η απάντηση ήταν σχεδόν άμεση. Το ραντεβού κλείστηκε για μια Παρασκευή του Οκτωβρίου και εδώ θα πρέπει να ευχαριστήσω θερμά την Σόνια Χατζή, που επιμελήθηκε την όλη προσπάθεια.
Θα μπορούσα να μιλάω για το Φακανά για 48 ώρες συνέχεια. Έχει συμμετοχή σε πάνω από εξακόσιους δίσκους, έχει παίξει σε όλες τις μεγάλες σκηνές στην Ελλάδα, είναι περιζήτητος στο εξωτερικό, ο μεγαλύτερος σύγχρονος μπασίστας, ο Anthony Jackson, στάζει μέλι για αυτόν και του αναθέτει μάλιστα να γράψει μουσική για αυτόν… Το “Bass Player”, η βίβλος του μπασίστα, του αφιερώνει επτά σελίδες… O ίδιος μας χαρίζει ένα αντίτυπο του περιοδικού, με αφιέρωση πάνω στο άρθρο… Είναι τόσο τεράστιος και όμως τόσο προσγειωμένος. Όταν μιλάει για το μπάσο, για τη μουσική, μιλάει απλά για τη ζωή του. Γελάει, χαίρεται, παθιάζεται, θυμώνει… Τα βάζει με τους άχρηστους χαρτογιακάδες, που αγνοούν τους πραγματικούς μουσικούς. Τα βάζει με τους δήθεν «δημοσιογράφους» που θεωρούν τη Jazz τσιφλίκι τους. Λατρεύει το Ροκ και δουλεύει πάνω σε τραγούδια Purple και Zeppelin. Γουστάρει το Μέταλ και θέλει να γράψει Μέταλ και να συνεργαστεί με μια τέτοια μπάντα που θα τον πλησίαζε… Είναι ο άνθρωπος που γράφει τόσο πολλή μουσική, που θα μπορούσε να κυκλοφορήσει ένδεκα άλμπουμ στη σειρά. Κάπου εκεί βαρέθηκα να βάζω θαυμαστικά σε παρένθεση… Αποφάσισα απλά να θαυμάζω τον μεγάλο Έλληνα μουσικό, τον άνθρωπο που οδηγεί το τρίτο ρεύμα στον εικοστό πρώτο αιώνα.
Συνέντευξη στον Κώστα Κούλη. Οι φωτογραφίες είναι από το αρχείο του Γιώργου Φακανά.
Rockpages.gr : Το 2005 κυκλοφόρησε το «ΝΤΟΜΙΝΟ» και, έτσι όπως αναγράφονται οι συλλαβές, η μία κάτω από την άλλη, είναι ένα πολύ χαριτωμένο εξώφυλλο. Πολύ ευρηματικό. Ωραία όλα αυτά, αλλά η καινούργια δουλειά…;
Γιώργος Φακανάς : Η καινούργια δουλειά… Πρώτα απ’ όλα θα πρέπει να σου πω ότι οι καινούργιες δουλειές είναι τρεις! Όσο κι αν ακούγεται «βαρύ», είμαι ένας άνθρωπος που γράφει παρά πολύ μουσική και γράφει παρά πολύ συχνά. Για μένα πολύ σημαντική είναι και η σύνθεση, πέρα απ’ το να παίζω μπάσο. Και η ενορχήστρωση φυσικά. Γιατί τις δουλειές που γράφω και συνθέτω μ’ αρέσει να τις ενορχηστρώνω κιόλας. Μ’ αρέσει να τα κάνω όλα αυτά, είναι για μένα μεγάλη ευχαρίστηση. Φυσικά δεν θα βγουν όλες αυτές οι δουλειές μαζί. Η πρώτη λέγεται “Interspirit”. Το άλμπουμ αυτό θα παρουσιαστεί 5 και 6 Δεκεμβρίου στο Αθηνά Live. Το CD αυτό είναι επί της ουσίας το πρώτο προσωπικό CD του Anthony Jackson. Ενός από τους μεγαλύτερους μπασίστες που περπάτησε ποτέ στη γη! Του μπασίστα που ανακάλυψε το πεντάχορδο και το εξάχορδο μπάσο, που παίζουν όλοι σήμερα. Μιλάμε για τρεις χιλιάδες (σ.σ. !!!) ηχογραφήσεις, με όλα τα ονόματα. Πρόκειται για ένα θρύλο του οργάνου, ο οποίος μου έκανε τη μεγάλη τιμή να αναθέσει σε μένα, αφού πρώτα αρνήθηκε σε ανθρώπους επιπέδου Quincy Jones, να γράψω τα κομμάτια για το πρώτο του CD. Και παίζουμε δύο μπασίστες μαζί. Οι συνθέσεις είναι μεν δικές μου, αλλά παίζουμε μαζί. Στα τύμπανα είναι ο Dave Weckl, στις κιθάρες ο Frank Gambale, ο Mitch Forman είναι στα πλήκτρα, στα πνευστά είναι ο Tony Lakatos, ο Michail Iossifov, ο Πατερέλης, ο Ανδρέου, ο Sam Marlieri, στα κρουστά είναι ο Enrique Bu και παίζουν ακόμα τα έγχορδα της Ορχήστρας Των Χρωμάτων. Είναι μια σούπερ παραγωγή – και μια σούπερ ομάδα – η οποία θα κυκλοφορήσει σε όλη τη Γη. Αυτό είναι το “Interspirit”. Έπεται, και τώρα το ηχογραφώ, το επόμενο CD, το οποίο είναι αυτό (σ.σ. δείχνει ένα βαρύ βιβλίο με παρτιτούρες). Εδώ είναι οι νότες… Λέγεται “Maestro”… Ηχογραφείται με drummer τον Alex Acuna, με τον Bireli Lagrene στις κιθάρες, μια σειρά από πολύ καλούς πάλι Έλληνες μουσικούς, και θα παίζουν οι Bob Francheschini και Eric Marienthal, δύο πνευστοί, Αμερικάνοι, πασίγνωστοι… Το “Maestro” είναι μια συνθετική δουλειά που είχα κάνει το ’96, παραγγελία των Δημητρίων στη Θεσσαλονίκη, το έτος Δ. Μητρόπουλου, είχε ανεβεί μάλιστα μια παράσταση με το όνομα «Δημήτρης Μητρόπουλος» και εγώ είχα γράψει τη μουσική για αυτή την παράσταση. Τώρα την κάνω CD, προσθέτοντας και άλλα πράγματα. Τον Φεβρουάριο θα ηχογραφήσουμε το “Acrobat”, με drummer τον τεράστιο Dennis Chambers. Το κομμάτια γράφτηκαν μετά από επιθυμία του ίδιου του Chambers να παίξει μαζί μου και θα παίξουν και οι Scott Henderson και Greg Howe.
Rockpages.gr : Πολύ υλικό…
Γιώργος Φακανάς : Θα μπορούσα, αν είχα χρόνο μόνο για στούντιο, να ηχογραφήσω ένδεκα CD στη σειρά (σ.σ. βάλτε όσα θαυμαστικά θέλετε) για τον απλούστατο λόγο ότι μου γίνονται και διάφορες παραγγελίες, γράφω πράγματα… Όπως είπα και στην αρχή, είναι κάτι που με διασκεδάζει αφάνταστα.
Rockpages.gr : Για αυτή την διασκέδαση λοιπόν διαβάζω ότι έχεις συμμετάσχει σε πάνω από εξακόσιους δίσκους!
Γιώργος Φακανάς : Μπορεί και επτακόσιους…
Rockpages.gr : Δεν λες ποτέ όχι όταν σε καλούν;
Γιώργος Φακανάς : Να σου πω τι γίνεται… Ξεκίνησα το 1979-80, παίζοντας στη «Λιλιπούπολη» του Χατζιδάκι. Ήταν η πρώτη φορά που είδα στούντιο στη ζωή μου. Από τότε και μετά άρχισε πολύς κόσμος του εντέχνου να με ζητάει στο στούντιο. Για μένα το στούντιο αποτέλεσε τεράστια εμπειρία. Ακόμα κι αν έπαιζα σε έναν δίσκο που μπορεί να μην τον αγόραζα ποτέ, ήθελα να έχω την εμπειρία, επειδή ήμουν πολύ μικρός εκείνη την εποχή. Έτσι λοιπόν έπαιξα σε παρά πολλούς δίσκους, μέχρι το 1992. Αν θυμάμαι καλά, η τελευταία «εμπορική» δουλειά που έκανα ήταν οι «Γραμμές των Οριζόντων» του Θ. Μικρούτσικου. Μέχρι τότε έπαιξα σε τόσους δίσκους! Από τότε μέχρι σήμερα παίζω σε CD που επιλέγω εγώ. Ποτέ μου όμως δεν πήγα σε νυχτερινό κέντρο. Ποτέ μου δεν έπαιξα σε σκυλάδικα, ποτέ μου δεν έπαιξα σε μπουζούκια. Πιστεύω ότι ο μουσικός που πιστεύει στον εαυτό του, έχει τη δυνατότητα να κάνει μια καταπληκτική καριέρα, παίζοντας ένα μουσικό όργανο ΚΑΙ στην Ελλάδα, ας το υπογραμμίσουμε αυτό. Χωρίς να έχει καμία σχέση με τον άσχημο χώρο της νύχτας. Και πιστεύω ότι είναι επιλογή του μουσικού για το αν θα είναι πίσω από τους «τραγουδισταράδες» και τους «τραγουδοποιούς» ή αν θα διαλέξει το δρόμο της καρδιάς του… Μην ξεχνάμε ότι είμαστε η μόνη χώρα που δίνει την εύκολη λύση των σκυλάδικων και θα πρέπει να σου θυμίσω ότι και ο Βέλγος μουσικός και ο Ολλανδός και ο Ιταλός και ο Γάλλος έχουν και αυτοί να πληρώσουν ρεύμα, τηλέφωνο, εφορία, παιδιά, αυτοκίνητα, ζωή… Δεν είναι λοιπόν δικαιολογία αυτή για τα σκυλάδικα…
Rockpages.gr : Ανοίγεις μεγάλη κουβέντα τώρα…
Γιώργος Φακανάς : Δεν πειράζει… Ίσως μάλιστα αυτό να είναι πιο σημαντικό. Υπάρχει το ταλέντο, υπάρχει και η δουλειά. Το ταλέντο κάπου μπορεί να είναι και καταδίκη. Μπορεί να έχεις ταλέντο και να κάθεσαι όλη μέρα, περιμένοντας να γίνουν όλα από μόνα τους. Το ταλέντο είναι το 2-3% για να πετύχεις. Το υπόλοιπο 97-98% είναι δουλειά.
Rockpages.gr : Γιατί μπάσο;
Γιώργος Φακανάς : Πρέπει να σου πω ότι αυτό έγινε τελείως τυχαία. Είναι από κείνα τα τυχαία περιστατικά που χαρακτηρίζουν τη ζωή σου. Εγώ ξεκίνησα να κάνω κιθάρα όταν ήμουν μικρός, κλασσική κιθάρα… Εκείνη την εποχή δεν μπορούσες να διανοηθείς καν να κάνεις σύγχρονες σπουδές, σε ένα μεγάλο ωδείο σαν αυτό. Αυτά ήταν παραμύθια της Χαλιμάς για τη δεκαετία του ’70… Από την κλασσική κιθάρα πήγα στην ηλεκτρική και στο Ροκ γκρουπ της γειτονιάς και κιθάρα εκεί έπαιζαν τα μεγαλύτερα παιδιά… Και μένα με «ρίξανε» στο μπάσο, που ήμουνα μικρός… Και μου έσωσαν τη ζωή! Είναι το όργανο που ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία και το χαρακτήρα μου. Επειδή είμαι ένας άνθρωπος οργανωτικός, ένας άνθρωπος που του αρέσει να ελέγχει το περιβάλλον μέσα στο οποίο κινείται…
Rockpages.gr : Σου αρέσει να είσαι η «γέφυρα»; Γιατί το μπάσο είναι.
Γιώργος Φακανάς : Όπως λέω και στους μαθητές μου, το μπάσο είναι η κόλλα, που ενώνει την αρμονία, τη μελωδία και το ρυθμό, τα τρία συστατικά της μουσικής. Βρίσκεται κάπου στα θεμέλια, στη βάση – γι αυτό λέγεται και μπάσο – του μουσικού οικοδομήματος.
Rockpages.gr : Γράφεις μουσική για το θέατρο, μουσική για τον κινηματογράφο. Πόσο σε ιντριγκάρει αυτή η διαδικασία; Σε σχέση με το να γράφεις μουσική για το επόμενο άλμπουμ σου;
Γιώργος Φακανάς : Στο «επόμενο άλμπουμ» είμαι πιο ελεύθερος… Δεν έχω κανένα πάνω απ’ το κεφάλι μου να μου πει «Αυτό δεν ταιριάζει, εκείνο δεν μ’ αρέσει». Είναι εντελώς προσωπικό. Στη διαδικασία να γράφεις μουσική κατά παραγγελία μπαίνουν και άλλοι παράγοντες… Ο σκηνοθέτης… Πρέπει η μουσική σου να υπηρετήσει την ταινία. Εκεί βέβαια βρίσκεται και το μεγάλο στοίχημα. Να μπορέσεις να κερδίσεις την προσωπική σου ελευθερία μέσα από τους συμβιβασμούς μιας παραγγελίας. Μην ξεχνάμε άλλωστε ότι όλη η μουσική ιστορία έχει χτιστεί με παραγγελίες. Γιατί πάντοτε έπρεπε οι μουσικοί να ζουν. Έτσι λοιπόν έπαιρναν παραγγελίες. Παλιά από τους βασιλιάδες και την εκκλησία, σήμερα από τους παραγωγούς… Είναι πάντως από τις πιο αγαπημένες μου δουλειές, η μουσική για θέατρο και κινηματογράφο… Πέρυσι έγραψα μια Ροκ όπερα, που μου την παράγγειλε το θέατρο Άνοιξης, του Γιάννη Μαργαρίτη. Ήταν Δεκέμβριος και μου λέει «Θα ανέβει τον Φεβρουάριο»… Του λέω «Ωραία, εννοείς τον άλλο Φεβρουάριο». «Όχι, αυτόν τον Φεβρουάριο»! Και μέσα σε 42 μέρες έγραψα δύο ώρες και ένα τέταρτο μουσική πάνω σε δικό του λιμπρέτο. Φαντάσου με πόση χαρά λειτούργησα… Τώρα θέλω να το κάνω για Ροκ Γκρουπ και ορχήστρα, με την Ορχήστρα Των Χρωμάτων μάλιστα.
Rockpages.gr : Πάτε γραμμή για το Μέγαρο δηλαδή…
Γιώργος Φακανάς : Δεν ξέρω που θα ανεβεί, στο Μέγαρο ή στα Μέγαρα, (γέλια) αυτό που έχει σημασία είναι να γίνει δουλειά.
Rockpages.gr : Επειδή, πέρα από το στούντιο, είσαι live μουσικός και έχεις κάνει πολλά live… Όταν ανεβαίνεις πάνω στη σκηνή, πώς αισθάνεσαι; Όπως την πρώτη φορά;
Γιώργος Φακανάς : Α, ναι… Κοίταξε, πάντα έχεις μια μικρή ανησυχία για το αποτέλεσμα. Θέλεις να βγει καλό, δεν θέλεις να σου ξεφύγουν πράγματα, για τα οποία θα νιώθεις άσχημα μετά. Βέβαια, η τέλεια συναυλία δεν έχει γίνει ακόμα από κανέναν. Η σκηνή είναι το σπίτι μας και είναι φυσικό, αφού παίζουμε μουσικά όργανα. Η ανησυχία θα υπάρχει πάντα. Γιατί θέλεις να δώσεις τον καλύτερο εαυτό σου. Με τη μελέτη όμως ανεβάζουμε το μίνιμουμ των δυνατοτήτων μας. Γιατί το μίνιμούμ σου πρέπει να σε τιμά. Το μάξιμουμ θα έλθει κάποια στιγμή…
Rockpages.gr : Κάποια σκηνή που θα ήθελες να παίξεις;
Γιώργος Φακανάς : Στην Ελλάδα, και ευχαριστώ την καλή μου τύχη, έχω παίξει σε ό,τι είναι τιμητικό. Έχω κάνει δεκαοκτώ παρουσιάσεις στο Μέγαρο, παίζοντας δικά μου πράγματα. Έχω παίξει στο Ηρώδειο… Έχω διευθύνει Jazz Fusion ορχήστρες… Εγώ θέλω πολύ απλά το Αθηνά Live, που βρίσκεται μέσα στο Ωδείο Τέχνης, να είναι η σκηνή που θα με βρουν όλοι. Γι αυτό παρουσιάζουμε και τόσο μεγάλα ονόματα. Γι αυτό θέλουμε να ανοιχτούμε στο εξωτερικό. Θέλω να παίξω σε μια σκηνή του Montreux, σε μια σκηνή της Νέας Υόρκης – όπου είμαι ήδη καλεσμένος – στο Blue Note, στο πραγματικό του πρόγραμμα… στο Φεστιβάλ της Περούτζια.
Rockpages.gr : Το Ροκ για σένα τι σημαίνει; Σε ενδιαφέρει;
Γιώργος Φακανάς : Όχι απλά με ενδιαφέρει… Από το Ροκ ξεκίνησα! Αγαπημένα μου γκρουπ είναι παρά πολλά από τη δεκαετία του ’70 και του ’80…
Rockpages.gr : Του ’70… Purple, Zeppelin…
Γιώργος Φακανάς : Αυτά τα δύο που είπες… Έχω πάρει 23 κομμάτια από Zeppelin και Purple και τα φτιάχνω, επειδή είναι βιωματικά, τα μετατρέπω για big band. Σε αυτά τα γκρουπ εγώ οφείλω στοιχεία από τη μουσική. Ροκ και Μέταλ ακούω και σήμερα. Υπάρχουν πολλές και συγκλονιστικές ιδέες εκεί μέσα. Ένα πράγμα μόνο. Στα παιδιά που ακούνε Ροκ και Μέταλ. Να σπουδάσουν μουσική. Αν θέλουν πραγματικά να προάγουν αυτό που ακούνε, πρέπει να μελετήσουν. Δεν αρκεί να κρατάνε μια κιθάρα και να ξέρουν πως να τη χειρίζονται. Πρέπει να μάθουν. Μην κάνουν τους μουσικούς, ας γίνουν μουσικοί. Λατρεύω αυτό το είδος και ας έχω «περάσει» αλλού…
Rockpages.gr : Ας υποθέσουμε ότι σου έρχεται μια μπάντα, η οποία παίζει Ροκ, Μέταλ… και επειδή σε θαυμάζει ζητάει συνεργασία μαζί σου.
Γιώργος Φακανάς : Η καλύτερή μου! Δεν ξέρω αν θα έρχονταν εκείνοι… Υπάρχει μια προκατάληψη. «Ο Φακανάς παίζει Jazz. Έλα, μωρέ τώρα»… Αυτές είναι οι νοοτροπίες που πρέπει να σπάσουν… Ευχαρίστως θα παίξω, κάτι παραπάνω από ευχαρίστως. Μάλιστα, θα ήθελα πολύ να κάνω δική μου μουσική και να τη δώσω σε μία Μέταλ μπάντα να παίξει. Με δικά μου κομμάτια. Αρκεί να ξέρουν μουσική. Αλλιώς θα με κουράσουν και θα τους κουράσω.
Rockpages.gr : Αν σε ρωτήσουν δηλαδή «Φίλε μου, πού είναι η ταμπλατούρα»;
Γιώργος Φακανάς : Όχι ταμπλατούρα! Η ταμπλατούρα είναι ναρκωτικό στη μουσική. Κοιμίζει τον εγκέφαλο, είναι ένα απλό χαπάκι. Και πρέπει οι μουσικοί να ακούνε τα πάντα. Fusion, Jazz… Δεν κατάλαβα δηλαδή, ποιος έβαλε τα όρια; Αυτά είναι δημοσιογραφικοί όροι. Η διαφοροποίηση της μουσικής ανά τους αιώνες έγινε για δύο λόγους. Για τους ιστορικούς της μουσικής, για να μπορέσουν να κατατάξουν και για τα media κάθε εποχής, για να μεταδώσουν κάτι που δεν γνωρίζουν. Γιατί οι δημοσιογράφοι δεν γνωρίζουν μουσική. Ακούνε μόνο. Πρέπει λοιπόν να βρουν έναν τρόπο να μεταδώσουν αυτό το πράγμα. Έξω οι ταμπέλες λοιπόν! Έξω τα σύνορα, για να κάνουμε μουσική όλοι μαζί!
Rockpages.gr : Το περιοδικό “Bass Player” σου έχει κάνει αφιέρωμα επτά σελίδων, είσαι μάλιστα ο μοναδικός Ευρωπαίος μπασίστας, στον οποίο έχει γίνει αυτή η τιμή. Είσαι μέσα στους δέκα καλύτερους μπασίστες στον κόσμο για το 2008, είσαι ο μόνος Έλληνας που έχει παίξει στην ορχήστρα νέων της ΕΟΚ τότε… Σε έχουν αποκαλέσει «Λεωνίδα Καβάκο του μπάσου»…
Γιώργος Φακανάς : (γελάει) Πήρα το Λεωνίδα τηλέφωνο και του είπα «Να σου πω… Κι εσύ είσαι ο Γιώργος Φακανάς της κλασσικής, έτσι»; (πολλά γέλια) Πλάκα κάνω…
Rockpages.gr : Στο εξωτερικό λοιπόν χαίρεις μεγάλης εκτίμησης… Σκέφτεσαι πως θα έπρεπε να συμβαίνει το ίδιο και εδώ; Και από τον κόσμο, όχι μόνο τους ειδήμονες…
Γιώργος Φακανάς : Μήπως είναι λιγάκι ανάποδα;
Rockpages.gr : Εννοείς ότι ο κόσμος ξέρει και οι «ειδήμονες» όχι;
Γιώργος Φακανάς : Εξαιτίας του Facebook και του Myspace, μας επισκέπτονται χιλιάδες άνθρωποι κάθε μέρα. Πολλοί Έλληνες, από όλα τα μέρη της Ελλάδας. Μην ξεχνάς ότι τα βιβλία μου έχουν πουλήσει 30.000 αντίτυπα.
Rockpages.gr : Τεράστιο νούμερο…
Γιώργος Φακανάς : Και εδώ έρχονται οι ιθύνοντες…
Rockpages.gr : Και οι «ειδήμονες»;
Γιώργος Φακανάς : Καλά… Ας μην μιλήσουμε γι αυτούς. Έχω μεγάλο πρόβλημα μ’ αυτούς. Έχουμε μεγάλο πρόβλημα με αυτούς που ασχολούνται με τη Jazz «δημοσιογραφία» στην Ελλάδα. Πιο πολύ σνομπάρισμα τρώει η Ελληνική Jazz από τους “Jazz δημοσιογράφους” παρά από οπουδήποτε αλλού…
Rockpages.gr : Μιλάμε δηλαδή για δημοσιογραφική αλητεία…
Γιώργος Φακανάς : Υπάρχει πολύ μεγάλο πρόβλημα… Σε έντυπα που υποτίθεται ότι ασχολούνται με τη Jazz, φιλοξενούνται ο Σαββόπουλος και η Αρβανιτάκη… Αυτό είναι απαράδεκτο. Για να ξαναγυρίσουμε σε αυτό που έλεγες, εδώ η λείπει η κρατική αρωγή. Ιδίως για ένα είδος εξαγώγιμο, όπως η Jazz. Γιατί η Jazz είναι διεθνής, όπως το Ροκ, όπως η κλασσική. Και γιατί το λέω αυτό… Γιατί το κράτος λέει «Το Χατζιδάκι και το Θεοδωράκη, παιδιά»… Ναι, αλλά φτάνει πια! Μήπως είναι καιρός να δούμε Έλληνες που δοξάζουν την πατρίδα μας στο εξωτερικό; Γιατί αυτό που έκανε το “Bass Player” για μένα ισοδυναμεί με Ολυμπιακό μετάλλιο (σ.σ. εγώ θα προσέθετα χρυσό μετάλλιο και παγκόσμιο ρεκόρ). Γιατί το “Bass Player” βάζει στο αφιέρωμα μια Ελληνική σημαία και γράφει “A major voice from the Aegean” (Μια μεγάλη φωνή από το Αιγαίο). Και είναι Αμερικάνικο περιοδικό! Υπάρχει κάποιος από το Υπουργείο Πολιτισμού να το εκτιμήσει αυτό; Να το διαχειριστεί; Το πόσο θα μπορούσαν να με «εκμεταλλευτούν»…
Rockpages.gr : Να υποθέσω λοιπόν ότι και αυτό το ωδείο είναι εντελώς δικό σου δημιούργημα…
Γιώργος Φακανάς : Και χωρίς καμία κρατική επιχορήγηση. Θα πω κάτι, μιας και είμαστε στο χώρο του Ροκ. Ο Paul McCartney… Η βασίλισσα τον ξανακάλεσε να τον τιμήσει, μόνο του, όταν πήγε στο Liverpool, αν δεν κάνω λάθος, και έφτιαξε μια σχολή, μισή από τη δική μου, και μάλιστα με χρήματα του Βρετανικού δημοσίου.
Rockpages.gr : Και όχι με τα δικά του, που είναι μερικές εκατοντάδες εκατομμύρια λίρες.
Γιώργος Φακανάς : Ακριβώς! Είναι ο πιο πλούσιος καλλιτέχνης ever! Και έφτιαξε μια σχολή χίλια τετραγωνικά ενώ η δική μου είναι δυόμισι χιλιάδες! Τότε τον φώναξε η βασίλισσα, για αυτή την ιδέα. Και εγώ έχω δώσει το αίμα της ψυχής μου και χρήματα με τα οποία θα μπορούσα να ανάβω πούρα, όπως αυτοί οι τραγουδοποιοί, να έχω το ένα πόδι πάνω στ’ άλλο. Άντ’ αυτού, κάνω κάτι, για το οποίο άλλοι γίνονται Sir!
Rockpages.gr : Για το μέλλον τι μας επιφυλάσσεις;
Γιώργος Φακανάς : Έχουμε το YFG (Yiorgos Fakanas Group), το οποίο μάλιστα υπάρχει εδώ και 18 χρόνια και έχουν περάσει απ’ αυτό όλοι σχεδόν οι καλοί Έλληνες Jazz μουσικοί. Φέτος αποτελείται από τους Πατερέλη, Ανδρέου, Κτιστάκη, Σεβδαλή και μένα. Εμένα, άσε με έξω… Μιλάμε λοιπόν για τέσσερα πολύ μεγάλα ονόματα. Και φωνάζουμε πολύ μεγάλα ονόματα. Οι drummer που σου είπα, ο Mike Miller (σ.σ. κιθάρα, έχει παίξει με τον Chick Corea – το Rockpages συνάντησε και αυτόν το μεγάλο καλλιτέχνη από κοντά και η συνέντευξη θα «ανεβεί» σύντομα) και βέβαια ο Anthony Jackson. Να έλθουν να τον δουν όλα τα παιδιά που παίζουν μπάσο. Θα δουν τον μέγιστο. Τον άνθρωπο που ανακάλυψε το μπάσο που παίζουν. Και μετά θα βγούμε με το YFG περιοδεία. Επίσης, εγώ και ο Anthony Jackson, θα πάμε τη δεύτερη – τρίτη εβδομάδα του Απριλίου σε διάφορες χώρες στην Κεντρική Ευρώπη, με drummer τον Dave Weckl και υπόλοιπο γκρουπ το Ελληνικό φυσικά.
ALL ABOUT JAZZ: INTERSPIRIT
Anthony Jackson- Yiorgos Fakanas
He’s performed with a seemingly countless array of artists—from Roberta Flack and Steely Dan to Chick Corea, John Scofield, and Steve Khan—but electric contrabassist Anthony Jackson , now approaching 60, is that rare consummate sideman who has never released an album as a leader/co-leader. Until now. Interspirit teams the inveterate bassist with Greek bassist Yiorgos Fakanas for an ambitious album of high power fusion and funk that may be bass heavy, but never loses sight of the larger musical perspective.
With Fakanas the composer of all but one of Interspirit’s nine tracks— an expansive rework of Wayne Shorter’s enduring “Footprints” is the sole exception—it’s safe to assume that one thing stopping Jackson from leading dates in the past is that he’s simply not a writer. He may not contribute compositionally to Interspirit, but his lithe dexterity is all over it; Jackson’s acumen as a melodist and unfailing groove-meister has never been in question, but never has it been so consistently in the spotlight—though here, he seamlessly exchanges roles with Fakanas, no slouch of a bassist himself.
Fakanas has recruited a large cast, with a core group that also includes keyboardist Mitch Forman (John McLaughlin, John Scofield, Gary Burton), drummer Dave Weckl (Corea, Khan, Mike Stern} and, on five tracks, fusion powerhouse guitarist Frank Gambale. So it will come as no surprise that the majority of Interspirit is filled with raucous energy and muscular soloing. But with a seven-piece horn section, five strings, and percussion, Fakanas has plenty of color on his palette, allowing him to deliver the fiery Latin pulse of “Caldera,” with its vibrant horns, as easily as the more majestic “Cuore Vibes Part 1,” which begins with a string quintet, leading into the funkier “Part 2,” where Forman takes a piano solo that combines pure lyricism with unmistakable technique.
Taken at a frighteningly fast tempo, the knotty themes, shifting meters, and contrapuntal dervishes of the opening “Inner Power” set the bar high, along with high velocity solos from Gambale and Forman (on synth)—the latter supported by Jackson’s visceral, in-the-gut long tones and unerring sense of placement. Rather than always playing together and cluttering the field, Jackson and Fakana alternate supporting the soloists, and after a couple of tracks, it becomes easy to differentiate the two, even without the benefit of liner notes that detail who is doing what, and when.
Jackson is credited with “bass melodies” throughout, though it’s Fakanas who takes the lion’s share of the solos. Fakanas’ strength as a writer is finding ways to bring two virtuosic bassists together without ever getting in each other’s way—and without falling into the unfortunate “look at me” of Marcus Miller’s recent solo work. As much as it is about the playing, the exhilarating Interspirit is about the writing; bold and sweeping, it’s fusion in the realm of Corea’s The Leprechaun (Polydor, 1975), and is exhilaratingly recommended for fusion fans looking for some orchestration with their high octane soloing.
Track listing: Inner Power; Footprints; Cuore Vibes Part 1; Cuore Vibes Part 2; Interspirit; Seviglia; Caldera; Ionio II; Parhelia.
Personnel: Anthony Jackson : contrabass guitar (1, 2, 4-9); Yiorgos Fakanas: bass guitar (1, 4-7, 9), fretless bass guitar (2, 4, 8); Frank Gambale: guitar (1, 5, 7, 9), acoustic guitar (6); Mitch Forman: keyboards (1, 2, 4-9), piano (4, 8); Dave Weckl: drums (1, 2, 4-9); Mihail Iosifov: trumpets (1, 4-7, 9); Manos Theodosakis: trumpets (1, 7); Antonis Andreou: trombones (1, 2, 4-9); Velislav Stoianov: trombones (1, 7); Takis Paterelis: alto saxophones (1, 2, 4, 5, 7, 9), flute (2, 5), soprano saxophone (2, 8); Sam Marlierili: tenor saxophones (1); Todor Tzachev : baritone saxophone (1, 7); Odysseus Korelis: violin (3, 4, 6, 8); Franc Shestani: violin (3, 4, 6, 8); Elias Sdoukos: viola (3, 4, 6, 8); Vangjel Nina: cello (3, 4, 6, 8); Tasos Kazaglis: contra bass (3, 4, 6, 8); Tony Lakatos: tenor saxophone (4-7, 9); Enrique Bu: percussion (5-9).
Style: Fusion/Progressive Rock
Visit Anthony Jackson / Yiorgos Fanakas on the web.
ΠΡΟΣΦΑΤΗ ΔΙΣΚΟΓΡΑΦΙΑ
INTERSPIRIT, DOMINO:
ΔΙΕΘΝΗΣ ΑΠΟΗΧΟΣ
ΣΤΟ ΞΕΝΟ ΤΥΠΟ
BASS PLAYER Δεκέμβρης 2009
– Γ. Φακανάς: μια σημαντική φωνή από το Αιγαίο
– Το εξαιρετικό παράδειγμα του κ. Φακανά πρέπει να μας θυμίζει την αρετή της απρόσκοπτης αφοσίωσης σε ένα σκοπό καθώς και την σημασία της συνεχούς αυτοβελτίωσης. Ο άνθρωπος έχει πολλά να πει. Σε όλους μας.
– Η προσωπικότητα του Φακανά γίνεται μυθική όταν κανείς ξεκινά να ερευνά και να κατανοεί τις εκπληκτικά σμιλεμένες συνθέσεις του.
ABSTRACT LOGIX
– Οι δύο μπασίστες (Anthony Jackson, Γιώργος Φακανάς) παίζοντας με πολύ διαφορετικά στυλ δημιουργούν ένα μοναδικό χαρακτήρα στο cd. Ένα πλούσιο, δυνατό και ενεργητικό μουσικό υπόβαθρο που σπάνια θα βρει κάποιος, κάπου αλλού. Ο Φακανάς, με το έργο του, αναγνώρισε την αυθεντική φωνή του Anthony Jackson δημιουργώντας ένα γνήσιο όχημα που μεταφέρει το μοναδικό ταλέντο και των δύο.
ALL ABOUT JAZZ
– Ο Φακανάς είναι ένας πολύ σοβαρός και ικανός συνθέτης. Έχει καταφέρει με τον Anthony Jackson αυτό που κανείς άλλος, εδώ και τρεις δεκαετίες, δεν έχει πετύχει, από τότε που ο Quincy Jones πρότεινε, ανεπιτυχώς, στον Anthony Jackson να του κάνει προσωπικό δίσκο.
– Η μουσική του INTERSPIRIT είναι εντυπωσιακή και ως ενορχηστρώσεις και ως εκτελεστική δεινότητα. Το γράψιμο του Φακανά είναι απαιτητικό.
– Το INTERSPIRIT είναι ένα από τα πλέον αντιπροσωπευτικά δείγματα πραγματικής fusion μουσικής των τελευταίων ετών. Υπήρξε, εν τέλει, μια άκρως ικανοποιητική εμπειρία σε προσωπικό επίπεδο και για τον Φακανά και για τον Anthony Jackson ο οποίος δηλώνει ότι «το cd αυτό μου έδωσε τη δυνατότητα να πλησιάσω και να ερευνήσω περισσότερο τον εαυτό μου».
BASS PLAYER
– Πάνω από όλα η επιτυχία του Φακανά στο cd INTERSPIRIT ήταν ότι παρέμεινε ειλικρινής στη συνθετική του έκφραση ενώ παράλληλα έδωσε στον Anthony Jackson τη δυνατότητα να ακουστεί όπως οι funs το επιθυμούσαν.
BASS GUITAR MAGAZINE
– Ο Φακανάς είναι ένας από τους σημερινούς bass heroes, βιρτουόζους μπασίστες/συνθέτες. Ο άνθρωπος πίσω από τη μουσική του INTERSPIRIT.
– Το INTERSPIRIT θριαμβεύει σαν μια καταπληκτική συνεργασία μεταξύ δυο masters μουσικών, που τυχαίνει να είναι δυο εκπληκτικοί μπασίστες που δημιουργούν μουσική τέτοιου βάθους που απαιτούνται επαναλαμβανόμενες ακροάσεις για να γίνουν αντιληπτές οι αγνές προθέσεις τους.
NO TREBLE
– Ο Φακανάς είναι ένας προικισμένος μπασίστας από την Ελλάδα. Το γράψιμο του είναι ατμοσφαιρικό και κινητικό. Το INTERSPIRIT είναι ένα αναζωογονητικό και απαιτητικό άλμπουμ με λαμπρές στιγμές, που απαιτεί επαναλαμβανόμενες ενεργητικές ακροάσεις.
JAZZ TIMES – Απρίλης 2010
– Συνέντευξη του Anthony Jackson για το INTERSPIRIT: «Είναι αδύνατον για μένα να μην αναφερθώ με έμφαση στη σημασία του ταλέντου του Φακανά. Μπορείς να αντιληφθείς τη μαεστρία του άμεσα. Δεν αισθάνεται ανασφάλεια, ούτε διστάζει στη μουσική του».
BASS MUSICIAN MAGAZINE
(για το DOMINO)
– Το cd αυτό περιλαμβάνει μερικές από τις καλύτερες groove-fusion μουσικές της εποχής μας. Σίγουρα δεν μπορεί να βρεθεί κάτι καλύτερο από αυτό. Τέλεια ηχογράφηση.
MODERN DRUMMER
(για το DOMINO)
– Καυτή, ορχηστρική, ηλεκτρική jazz μουσική από τον Έλληνα bass master.
BASS GUITAR MAGAZINE
(για το DOMINO)
– Ο Φακανάς είναι τις εξαιρετικά άξιος συνθέτης. Τα bass solos του, δε, είναι από μόνα τις μικρές ολοκληρωμένες συνθέσεις. Το “Hawk” αποτελεί μια επική σουίτα που δείχνει πλήρως τις ικανότητές του.
RHYTHM – Απρίλης 2008
– Συνέντευξη του Dave Weckl, όπου δηλώνει: «Υπάρχει ένα cd που έκανα με το Γιώργο Φακανά που είναι πραγματικά πολύ καλό. Ονομάζεται DOMINO και είναι η πιο καλή απόδειξη της μουσικότητάς μου πάνω σε μουσική άλλου. Ο Dennis Chambers εκθείασε, σε τηλεφωνική επικοινωνία μαζί μου από την Ελλάδα, το παίξιμό μου σε αυτή τη δουλειά.
Here are answers to all questions.
1) The chemistry is that which exists between all creative artists, to a greater or lesser extent. Yiorgos and I share a common early and obsessive love for our instrument, and an openness and inquisitiveness regarding differing musical styles. We both also determined to achieve mastery at music–as an instrumentalist, for me; as that along with composition, for Yiorgos. A mutual commitment of such power and ambition, formed in childhood and combined with genuine personality compatibilities, has made it easy to create great music together.
2) Yiorgos’ highly-developed compositional abilities allow him to think orchestrally–with both pencil-and-score paper and bass guitar. The track “Caldera” exemplifies his superb command of counterpoint, with several sections of dual bass guitars, sometimes in unison, other times wildly contrasting…and always under complete control. And while I am emphatically not a composer, a lifetime of classical music study has sensitized me to the use of space and silence…even in the midst of almost-chaos. As improvisers, we simply know how to dance.
3) There is no secret or oracular motivation to carry into a specific project. All, regardless of magnitude or modesty, I treat simply–as life and death.
4) The particular genre–“fusion”, say–is immaterial. The “story” is never “bigger” or “smaller”. It is always the same…life and death.
5) See the last three words of (4).
6) As can be inferred by my first answer regarding my chemistry with Yiorgos, Wayne, Cliff and I share similar backgrounds, motivations and ambitions. We make an extremely powerful unit, if I may say so myself.
The Yiorgos Fakanas interview (Bass Musician Magazine):
Jake: Let’s first step back historically with you. Your work with the big band Eurojazz was a bit of a turning point in your evolution as a bassist. Tell me about what happened for you in that particular time period.
Yiorgos: Actually, this was in 1980. The European community decided to create a band for young jazz players in Europe, up to the age of 23. They asked me to represent Greece in this particular endeavor. I had to pass an audition, and it was a great honor to be involved with this project. It consisted of 30 musicians that were considered to be the best young musicians in Europe. I played with that band for three years touring all over Europe. It was actually the first time in my life that I had the opportunity to play with a big band, because at that time Greece had virtually no “big bands” to speak of. That was a beginning for me, not only for my bass playing, but for the development of my composing and arranging skills as well. I had the opportunity to see, and listen, and learn about the compositional skills needed for a band like this.
Jake: Did your career as a composer more or less start after this particular musical experience?
Yiorgos: Actually, I started composing at the age of fifteen years old. I always loved the sound of big orchestras, and in my first compositions I was trying to arrange for three horns, and I wasn’t really sure how to do that. So I was experimenting with different ideas at that point, and at that time there was really no jazz happening in Greece. So not only did I have to learn to play my instrument by myself, I had to learn about arranging, and jazz in general for that matter on my own.
Jake: The evolution of the solo bass artist has gone through many changes since the days of Jaco and Stanley. Tell me some of your aspirations, and what you’re hoping to achieve as a quote unquote solo bass artist in today’s music culture.
Yiorgos: There were many bassists influenced me as I started considering putting out my own music. There was of course Jaco, and Anthony Jackson, who is actually sitting next to me as we speak, and is curious about what I’m going to say. (laughs) I was very influenced by both of these players as they were two completely different personalities on their instrument—-two different sounds, two different mentalities. And I think if someone hears my playing today, they would hear the influence of both of these players within my style, and I see their influences definitely more or less shaping my future. I’m looking to be able to successfully fulfill the responsibilities that any bass player would have, and I also want to continue to compose my own music and become better compositionally as an artist because I believe that this is the way to excel in the future. I believe that a bassist has all the inherent elements needed to be a good composer and arranger because the bass is the foundation of everything that happens musically. The bass is the first thing in my mind, and many times that evolves into a composition, and that opens the door to be able to share my musical ideas with other musicians.
Jake: I’d like to talk about a recent quote of yours I read, that being, “I always go for those points where musicality supersedes exhibitionism”. As a composer, do you find it challenging to bring that philosophy to your compositional work as well?
Yiorgos: Absolutely, and I follow that same philosophy as a writer. I’m a teacher, and I have a lot of younger students. Most of them have been listening a lot to players that are focusing on the slap techniques and seem to feel they need to have these techniques available to them. Knowing these techniques can be useful, but I don’t feel it’s what they should be centering the focus of their studies around. As far as my quote goes, I choose to look more in depth at being a “total” bassist, for lack of a better word, understanding the importance of harmony, and phrasing, and interplay among fellow players. I believe when someone focuses purely on technique they’re missing the greater picture, and their playing becomes more exhibitionism than musicality, as I mentioned. Don’t misunderstand me, those techniques can certainly be used in a musical way, but it shouldn’t be the center of attention from first note to last. And all these concepts apply to the compositional process as well. As a writer, I choose to use compositional techniques in the same manner that I would as a bassist, with a greater purpose in mind. I employ these methods whether I’m writing for a small ensemble, or a big band, or a string ensemble, or an orchestra, and I’m currently writing for all of these different musical situations. I try to write in a variety of, I guess I’ll say musical moods. I also do arrangements for other people’s material, and throughout all of this I try to keep that same philosophy we spoke of, and focus on being able to express musically what’s happening in the moment.
Jake: Your improvisational skills, which I enjoy by the way, are a strong part of your makeup. Rather than asking what you studied to get there, I’m going to ask what you are working on right now to yet to expand your improvisational voice.
Yiorgos: I remember when I started to improvise, I was trying to imitate what I was hearing. Gradually, I combined the knowledge I had gained from the past along with my present studies and started to conceptualize my own vocabulary. I think the secret to becoming a better improviser is to try to find your own vocabulary, and strive to be proud of all the notes that you are playing—-trust yourself, and your instincts. After a period of time you begin to see a maturity in your playing. And this is what I strive for now, to take the ideas and the phrasing I had from the past and work them into, an around the voice I have now. So I see the combination of past and present creating the future in a manner of speaking. It’s also about a combination of knowledge, and experience, and expression. On a practical level, I have books, and I’m always trying to listen to other artists solos, and as of late I’m trying to be able to sing my solos—not mimicking what I’m playing, but trying to sing the solo before I play it.
Jake: What other aspects are you working on as well within your practice routine?
Yiorgos: Some of my time is spent on transcriptions, which I try to do with out my instrument. I could be in a coffee shop and I’ll hear some music that I find interesting, and I’ll try to either write it down or put it on my computer if I have it with me. This is a way I’ve found to yet further develop my skills, and my ear as well.
Jake: I know you’ve toured and recorded with guitarist Mike Stern. How has your musical relationship with him impacted you as a player?
Yiorgos: I’m glad to say that I have a great relationship with Mike. He is a fantastic guitar player and always shows great enthusiasm when putting together new music, especially when he is inspired by the music. The way he played on Domino, the last CD we put together was amazing, and he was kind enough to share with me how inspired he was about the music I wrote for him. We also did quite a few live concerts together, and that was even a better experience as far as playing with him is concerned. It’s an honor to be able to play with musicians that you have a great deal of admiration for. It seems to inspire me to work at a very high level when playing with musicians of that caliber. I also find that when you’re able to play with players on Mikes level that your self confidence, as well as your musicianship in general becomes better and better. It also bears mentioning that Mike is a very nice person, and that makes a difference as well.
Jake: Speaking of a particular players influence, I know you’ve developed a close relationship with Anthony Jackson, who ironically is sitting in the same room with you as we speak. So if you’re not too uncomfortable with speaking of him as he sits a few feet away from you, I’d like to hear how he, and the relationship you’ve developed has impacted you.
Yiorgos: I met Anthony for the first time when he came here and played with Mike Stern and Dennis Chambers. I knew of his playing through the many recordings that I had heard him on. But the first time I heard him live, I was really surprised, and moved, even though I felt I knew his playing. He had heard me on an earlier recording I had released and asked me if I had written any of the music on that particular CD, or just played bass on it. I told him I had done all the writing and arranging, and he told me how great that was because bass players were almost always fulfilling the sideman role at that point in time, and usually weren’t involved in the compositional and production end of most products. I thanked him for that, and told him what a great experience it was to hear him “live” as opposed to listening to him on a recording, as there’s always a difference involved. After a short period of time we became very good friends and we started sharing ideas not only about bass playing, but about life in general, and music. I was then very honored with a proposal he offered me to compose some music specifically for him—-you can imagine what that made me feel like. I started writing for him immediately, which actually went very quickly, and I ended up writing about eight tunes within a three week period. So we started recording this project, and hearing him play on this recording was a big lesson for me. Not only because of his playing, but because of his sound, and his incredible ability as far as comping goes. When I heard Anthony’s comping on Wayne Shorters tune Footprints, which is one of the tunes that will be featured on his CD, it was one of the biggest musical lessons I’ve had so far in this lifetime. This is when I realized how much he had influenced my playing. So as I continue working on this project with Anthony, I realize what a blessing it is. I really want to say that I have great appreciation for Anthony trusting me to be responsible for the tunes, and for letting me play along with him on this particular CD as well. This is actually going to be his first personal CD after a long history of being a sideman for so many great musicians. I feel this will show a side of him that we haven’t been able to see in his typical sideman role. I truly don’t know what else to say beyond the fact that he’s an incredible musician, and person. The title of this CD will be InterSpirt, as we are both looking forward to sharing our musical spirits.
ΒASS PLAYER (DEC. ’08):
featuring artist YIORGOS FAKANAS
Το αμερικανικό περιοδικό BASS PLAYER στο τεύχος του Δεκεμβρίου ’08 που κυκλοφορεί,
περιέχει 7σέλιδο αφιέρωμα στο Γιώργο Φακανά ( συνέντευξη, παρουσίαση της μουσικής
του με παρτιτούρες και αξιολόγηση του από τον Αnthony Jackson).
Mιa εξαιρετική τιμή για ολόκληρη την Ελληνική σκηνή της σύγχρονης jazz
και της δημιουργικής μουσικής γενικότερα!
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
(1) Ποια είναι η διαφορά του 6χορδου μπάσου από τα υπόλοιπα?
Α. Jackson
Το πρώτο πράγμα που θα ήθελα να σημειώσω είναι ότι θα πρέπει να αποκαλούμε το μπάσο με το κατά τη γνώμη μου, πραγματικό του όνομα που είναι bass guitar, μιας και όπως πιστεύω το όργανο αυτό ανήκει στην οικογένεια της κιθάρας. Όσον αφορά δε το 6χορδο το όνομα του είναι contrabass guitar όπως δηλαδή το βάφτισα όταν τελείωσε η κατασκευή του πρώτου 6χορδου το Φεβρουάριο 1975.
Η πρώτη διαφορά με το κλασικό τετράχορδο είναι ότι έχοντας δυο χορδές παραπάνω έχει μεγαλύτερη μουσική έκταση δηλαδή μπορεί να φτάσει πολύ ψηλά όπως η κιθάρα ενώ το χαμηλό του όριο φτάνει τόσο χαμηλά όσο κανένα άλλο έγχορδο, γεγονός που το καθιστά μοναδικό.
(2) Γιατί διάλεξε ο ένας τον άλλον για τη συνεργασία τους? Να μας πουν και δύο πράγματα για το άλμπουμ …
Α. Jackson
Μετά από πολύχρονα μουσικά ταξίδια σε ολόκληρο τον κόσμο ήρθα σε επαφή με πολλά, εξαιρετικά ταλέντα. Οι περισσότεροι αυτοί μουσικοί είχαν κάποια μουσική δεινότητα σε ένα τομέα. Δεν συνάντησα όμως ποτέ τέτοια περίπτωση σαν του Γιώργου Φακανά που δεν είναι μόνο καταπληκτικός μπασίστας αλλά και συνθέτης, ενορχηστρωτής, εκπαιδευτικός, συγγραφέας και ιδρυτής μουσικής σχολής. Μιλώντας ευθέως για το μουσικό ταλέντο του θεωρώ ότι είναι ένας από τους πιο εξαιρετικούς μουσικούς που έχω συναντήσει, τέλειος performer και που πιστεύω ότι η μουσική του πρέπει να γίνει γνωστή στον υπόλοιπο κόσμο.
Γ. Φακανάς
Δεν θα μπορούσε να υπάρξει μεγαλύτερη τιμή για μένα από τη συνεργασία μου με έναν από τους μεγαλύτερους μπασίστες που περπάτησαν ποτέ σ’ αυτό το πλανήτη. Η επαφή μαζί του δεν υπάρχει μόνο σαν ένα μουσικό γεγονός που θα αποτυπωθεί σε ένα C.D. αλλά συμβάλλει στην ενίσχυση της πεποίθησης μου ότι η ελληνική πραγματικότητα χωρά τέτοιες μεγάλες διεθνείς προσωπικότητες και ότι ακόμα η ένωση της δημιουργικότητας μας ανοίγει νέους δρόμους, σημαντικούς για να βιώνουμε ένα καλύτερο μουσικό αύριο.
Ηχογραφούμε ένα νέο άλμπουμ μαζί, με μουσική για δύο μπασίστες και διάφορα ορχηστρικά σύνολα. Ο τίτλος του θα είναι INTERSPIRIT μιας και το πνεύμα της δημιουργικής μουσικής είναι διεθνές και κοινό παντού. Στο C.D. αυτό συμμετέχουν ο Dave Weckl στα drums, o Frank Gambale στις κιθάρες, ο Μitch Forman στα keyboards και φυσικά ο Anthony Jackson και γω στο μπάσο.
Α. Jackson
Η ηχογράφηση αυτή προσφέρει φωτιά, ενέργεια αλλά και ηρεμία, σκέψη. Είναι μια εξαιρετική δουλειά που δείχνει την αξία του συνθέτη της Γιώργου Φακανά αλλά και τις ικανότητες όλων αυτών που επέλεξε να συμμετέχουν σ’ αυτή.
(3) Ποιο είναι το βασικότερο εμπόδιο ανάμεσα σε δυο μπασίστες με διαφορετική και καταγωγή και διαφορετικές μουσικές καταβολές?
Α. Jackson
Το σύνηθες γεγονός είναι να υπάρχει πάντα ένας μπασίστας σε μια ορχήστρα. Είναι πολλοί λίγοι που έχουν δοκιμάσει να παίξουν μαζί με άλλον ένα στο ίδιο σύνολο. Αφού και οι δύο έχουμε μεγάλη εμπειρία, πιστεύω, ότι μπορούμε να κινηθούμε με μεγάλη ευκολία και συνεννόηση στις χαμηλές περιοχές έχοντας τις ίδιες κοινές ιδέες, διατηρώντας όμως πάντα τον ήχο και τη μοναδικότητα μας.
Γ. Φακανάς
Η jazz και η δημιουργική μουσική είναι παγκόσμιες γλώσσες με κοινές επιδιώξεις. Δεν υπάρχει λοιπόν κανένα πρόβλημα συνύπαρξης δυο μουσικών από οποιαδήποτε γωνιά της γης.
(4) Τι έμαθε ο ένας από τον άλλον? Σε τι βελτιώθηκαν από τη συνεργασία τους?
Α. Jackson
Η δραστηριότητα μου σαν μουσικός ήταν και είναι η συνεχής βελτίωση της ικανότητας μου στην εκτέλεση μέσω του μπάσου. Είχα τη χαρά να δημιουργήσω το 6χορδο μπάσο που ελπίζω να συνεχίσει να έχει παγκόσμια καταξίωση. Παρ’ όλα αυτά θεωρώ ότι η ζωή μου σας μουσικός είναι περιορισμένη. Δουλεύοντας με τον Γιώργο Φακανά ανακάλυψα την ομορφιά της πολυσχιδούς δραστηριότητας, της ολοκληρωμένης απασχόλησης με τη μουσική, μιας και εκείνος ασχολείται με επιτυχία με όλους τους τομείς που την αφορούν.
Γ. Φακανάς
Αντίθετα εγώ είχα πάντα την ανάγκη να γνωρίσω την απόλυτη γνώση στο όργανο μου. Ο Αnthony Jackson είναι εξειδικευμένος στο μπάσο τόσο όσο κανείς άλλος. Παράγει με το όργανο του αυτό που ονειρεύεται ο κάθε ένας από εμάς. Παίζοντας μαζί του «κλέβω» τελειότητα και αφοσίωση σε ένα και μόνο σκοπό.
BASS PLAYER INTERVIEW
1. WHERE AND WHEN WERE YOU BORN?
I was born in Athens, Greece in 1961
2. WHAT WAS SOME OF THE FIRST MUSIC YOU HEARD?
I listened mainly to rock music of the 70’s and early 80’s
3. WHAT WAS YOUR FIRST INSTRUMENT?
I started playing classical guitar when I was 9.
4. HOW AND WHEN DID YOU BEGIN PLAYING BASS?
When I was 13, my neighborhood band needed someone to play the bass. They were older than me, so I had to play what was considered the least interesting instrument. Without knowing it, they changed my life!
5. WHAT MAKE AND MODEL WAS YOUR FIRST BASS?
At first I bought a really cheap model called “Clear Sound”. When I was 16 I bought my first “serious” instrument, a 1976 model Fender Jazz bass. I went on to record in more than 300 cd’s and LP’s in Greek discography with this bass!
6. WHO TAUGHT YOU HOW TO PLAY IT?
Nobody taught me anything about music or how to play the bass. At the age of 9, I took a few lessons on classical guitar and classical piano. I started playing a few years later and I was interested mostly in playing rock. From rock I started moving towards funk, jazz, latin and fusion. When I started playing, around 1974, there was no information at all in Greece about jazz, fusion etc. No books, no LP’s or schools for contemporary music. So I had to find a way to collect all the information that would help me play and learn everything about this instrument. There was only one jazz club in Athens with about 30 musicians playing there every night. I use to go there and listen to them. That’s where I found out about the “Real Book” with all the “jazz standards”. From that book I started realizing what was going on with chord progressions, melodic structures, uses of scales and the different bass styles. My problem was that there wasn’t anyone to assure me that I was doing the right thing. Being a self taught musician, made me realize the value of education. The fact that I had to go through all these difficulties, made my will for knowledge even stronger. That’s why, today, I wouldn’t recommend to any young musician to do what I did. Music schools and organized education reduces the distance to the main goal which is…good playing.
7. WHO WERE YOUR EARLIEST BASS INFLUENCES?
Until I was 15, I played and listened mainly to rock. Then, I happened to come across Stanley Clarke’s album “School Days” and I was really impressed. I remember that I spent an entire summer transcribing this LP! Later on, I listened a lot and was influenced by the styles of Anthony Jackson and Jaco Pastorius. After them I listened to Jeff Berlin and Alphonso Johnson as well as the double bass players Eddie Gomez, Dave Holland and Ron Carter.
8. WHEN DID YOU BEGIN WRITING AND WHY?
The Greek environment in which I grew up was characterized by two opposing musical streams. On the one hand there was (and still is) an enormous centuries-old cultural tradition. This tradition today, is trying to find a way to be expressed with musical elements that have deep roots among the inhabitant’s conscience. On the other hand, the new ideas and musical trends coming in as a result of globalization, naturally influenced an inquisitive musician like myself. So, the main reason that I started composing, was to combine my “Greekness” with what I considered the best international musical trend : Jazz and its derivatives. I believed, and still do, that if every composer from anywhere in the world, approaches his writing this way, we could have a truly international language which will encompass all national ideas and “languages”.
I composed my first piece when I was 15. I always loved big orchestral ensembles, but at the time, I didn’t know how to write for them. When I found myself representing Greece in “Eurojazz”, I just fell in love with the sound of the Big Band and since then the formal requirements of a Big Band follows me everywhere. Even when I write for a small ensemble.
9. WHERE DID YOU TRAIN FOR YOUR WRITING AND ORCHESTRATION SKILLS?
As I said earlier, there was no organized contemporary musical education in Greece. My need to compose for many instruments lead me to search and find a lot of books on orchestration and composition from abroad, which I analyzed by myself. I combined the jazz techniques with those of classical music and my participation in various big ensembles in Greece and Eurojazz, allowed me to elaborate on the knowledge that I aquired. The instrument that I play, the electric bass, was and still is, my main composing source, even if I compose for orchestral ensembles in which there is no bass (for example: string quartet).
Our instrument gives me the opportunity to know perfectly the way that any kind of music “works”. At the same time, it lets me analyze and hold in my hands the whole harmony. The instrument’s range, (thanks to the six-string bass guitar and pioneer A. Jackson who invented it) allows me to perform any melody.
This absolute music control transforms the bass-player into the most natural composer. I hope that all bass players, friends and colleagues will realize the deep musicality that they are holding in their hands when they play bass. It would be better to consume less energy, trying to learn superficial “show off techniques” without the necessary music knowledge, history and the role of our instrument. That way there will be many more truly accomplished bass players-composers in the future.
10. WHAT WAS YOUR FIRST BIG WRITING GIG?
It was my album “Horizon” (BMG 1988) which is the first recording in Greece for a big band with original compositions. It became a best selling LP but unreleased on cd.
11. WERE EUROJAZZ AND ISKRA THE FIRST MAJOR GIGS YOU DID AS A BASSIST?
My participation in Eurojazz between 1980-1984 was at the time my biggest participation and most valuable experience as a musician. This Big Band consisted of the best European musicians under 23 years old. To represent my country among the best under-23 musicians in Europe was an honor and a great responsibility at the same time. It’s a pity there are no recordings from this period. Eurojazz, for me, was the music school I never had, and also the foundation for my development later on.
As for ISKRA, it was formed in 1984 by me and some really talented musician friends. It was the first jazz-fusion group in Greece which, as it turned out, opened up the road for the development of this music in my country. Today, people refer to it as an “historic” group, but all it was was a group of musician friends full of energy and ideas. We recorded 2 cd’s (“A new day” UNIVERSAL 1986 and “Parastasis” UTOPIA 1988), performed everywhere, participated in other musician’s concerts and recordings, and wrote music for the theatre and a lot more. I am sure that if the international media had “discovered” this group back then, we would have made a career outside the borders of Greece. But this is something which happens very rarely here, and which to be honest, I never quite understood.
12. WHY DID YOU START YOUR MUSIC SCHOOL IN 1997?
I started teaching when I was 23. The idea of a school for contemporary music was always in the back of my mind, but at the time it seemed like a dream. The situation in my country at the time, didn’t allow me to think that such an idea would be possible to be realized. So, I began teaching the el. bass and jazz theory in a small space. I started collecting information from international bibliography and as a result I wrote my first book on the el. Bass and Jazz. Since then, I’ve written 17 books for the el. bass and theory, which are now taught in Greece, Cyprus and some of them in other European countries. Based on these books, I developed and wrote a programme of studies for all modern instruments. All I needed was the right space to “house” my dream. My family owned a piece of land, and I put in all the money I had earned as a musician between 1979 and 1992 and started…building. It took 5 years to be build and in 1997 the “Art Music School” was ready. A 2500 sq.m. building with a faculty of 65, 600 students, 32 classrooms, a theatre club (Athina Live) a recording studio, rehearsal studios, practice rooms, a library and a caffe (Caffe Mingus). A whole musical city, from where we operate the 3 sections of the music school (classical, contemporary and traditional), Athina live, our recording label (Ars Nova Athina Music ANAM), the publishing section and “Nova-Prova” our rehearsal studios. I feel that this school, with all these musical activities, has played a part in the expansion of contemporary music in my country.
More importantly, the hosting of some of the biggest artists in jazz and fusion at our club “Athina Live” has given Greek audiences the opportunity to hear and meet some incredible musicians for the first time. Musicians like, Joe Zawinul, Pat Martino, Billy Cobham, Mike Stern, Dave Weckl, Alan Holdsworth, Anthony Jackson, Steve Smith, Denis Chambers, Scott Henderson, Wallace Roney, Victor Wooten, John Patitucci, Buster Williams, John Abercrombie, Jeff Berlin, Victor Bailey, Larry Corryel, Birelli Lagrene, Frank Gambale, Lenny White, the Yellowjackets, Richard Bona, Mathew Garrison, just to name a few. They performed, gave seminars and private lessons to students of our school. This entire journey began because I was wanted to share my passion for music with the Greek audiences and give them the opportunity to experience some top-class music. It’s what I have always wanted as a musician to help create: a “Greek international spirit”
13. WHEN AND WHY DID YOU START PUBLISHING YOUR MAGAZINE?
For the reasons that I mentioned before, I needed to fill the void caused by the lack of a specialized magazine covering all aspects of music. My colleagues and I launched “Jazz Fusion Mood”, which features interviews by artists who perform at Athina Live, interviews of Greek jazz musicians, cd presentations and reviews, articles and views on art and musical trends in general and news about music events. It’s written mainly by musicians and is distributed at no cost in all music venues as well as music and book stores and libraries. Apart from the magazine, our goal is to publish all books taught at the School (some are already published) in English as well, so they can be accessible abroad. We’re open to ideas for collaboration with any overseas institution, educational, publishing, and recording.
14. WITH ALL YOUR SKILLS, WHY WOULD YOU SAY BASS GUITAR HAS BECOME YOUR INSTRUMENTAL VOICE?
I think that the choice of instrument is also a matter of character. I am someone who likes to have an overview of things and help solve any problems that come up. For me the bass is the root of harmony and supports the whole musical structure. The bass determines whether the melody sits well with the harmony and the rhythm depends on the bass.
The bassist’s responsibility on stage is major. This is the aspect that has always intrigued me and it’s why I chose it as a natural extension of myself and my voice.
15. AS AMAZING AS YOUR SOLOING IS, YOUR GROOVE PLAYING BEHIND THE SOLOISTS IS JUST BRILLIANT. HOW DO YOU APPROACH SPONTANEOUS GROOVES WITH REGARD TO THE DRUMMER AND THE HARMONY GOING ON? DO ANY TRADITIONAL GREEK ODD TIME SIGNATURES FIGURE INTO YOUR RHYTHMIC MAKE UP?
The drummer’s playing very often determines the way I approach a groove. Usually my playing is complimentary to his. I mean, if he plays steadily and sparsely, I can play a more intricate pattern and in fact use the whole body of my instrument. This is how I better approach the harmony and the melody of a bass line. As long as I don’t interfere with the piece’s melody or any solos functioning at the time. If, however, the drummer is playing densely with various rhythmic patterns, I usually go back to a basic groove in the low register, unless of course we’ve played together a lot, in which case I pick up on some of his patterns making sure I don’t burden the piece too much rhythmically.
It’s true that in Greece we grow up listening to odd time signatures. However these rhythms have a very specific development path and are not as complicated as some of the odd times I hear from other countries. So, I don’t think I have them in mind when I play something else. For sure in my mind, as music that I listen since I was a kid, they might come out unconsciously, though sometimes!
16. WHAT BASSISTS AND OTHER INSTRUMENTALISTS INFORM YOUR SOLOING? ARE THERE ANY NATIVE GREEK SCALES OR TONALITIES THAT ARE KEY OR IS IT MOSTLY BEBOP AND OTHER JAZZ?
I listen to a lot of styles and everything can be an influence. I don’t think I can name specific bassists or musical styles that have marked my solos. It’s all there. Let’s not forget that the scales, Ionian, Dorian, Lydian, Mixolydian, Phrygian, Aeolian, Locrian have their names and roots in ancient Greece. Of course, their uses today are different. But I am familiar with all the popular Greek scales and modes, and when the harmony allows me I use them in my solos. As for bebop and the other jazz styles, they are the soloing styles that I learned and loved. I use them more often than others because I can express my playing and my compositions better through them. I could say that I start from the international and end up at the Greek.
17. LET’S DISCUSS YOUR TECHNIQUE
I play with 2 alternating right hand fingers and sometimes use fingerstyle. I also use a finger-per-fret. The rare times I play slap, it’s with the thumb vertical to the strings. I use muting with all available means and a lot of double-stops and chords. I discover something new all the time. Generally, I believe that technique is a necessary tool for anyone who plays. You can do nothing without it, and nothing just with it. I believe that a bassist should divide his time between advancing his technique and his musicality, giving more time to the second. I prefer to study harmony and melodic constructions on the bass than to play slap. My first priority is being a musician-bassist and then anything else.
18. LET’S TALK ABOUT YOUR COMPOSING. DO YOU CONSIDER YOURSELF A COMPOSER FIRST? HOW DOES BASS FIT INTO THAT? IN ADDITION TO JAZZ, HOW MUCH DOES TRADITIONAL GREEK MUSIC AND CLASSICAL MUSIC INFORM YOUR WRITING? WHO ARE YOUR MAIN WRITING INFLUENCES IN ALL STYLES?
I write music from a need to listen to and transmit an artistic proposal more comprehensively. In this sense, I am a composer. The el. bass is always my original musical expression. However, I don’t like to write music which features a bass with everything else just following. The bass should serve the composition and if I have a command of the instrument I can make it noticeable without hindering the composition. That’s always my intention: my two qualities as bassist and composer not to undermine each other. Yet, the composition is above everything, and it’s just a matter of time for the bassist to show. I want my Greek heritage and my admiration for the classical masterpieces to be evident in my writing. Yet, I need for my compositions to be a whole and not a compilation of parts. So, I can’t say that any one style influences more than another, except for jazz of course which is present in all my work,
19. WHAT WAS YOUR CONCEPT FOR “DOMINO” AND WHAT WAS YOUR BASS APPROACH ON THE CD?
“Domino” is a dynamic jazz fusion project with compositions which feature Dave Weckl’s drums and Mike Stern’s and Brett Garset’s guitars. My own playing intensely follows from the approach to bass playing that I mentioned earlier. It’s obvious when you listen to it that the cd springs from the bass player and yet the other musicians’ roles are more than evident. Their contribution to the complex but groovy compositions was catalytic. For me, “Domino” is a mature project musically and personally. Something like my crystallized view on life. The titles bear witness to this. Listening to the cd, a person can see something that is already known. The masterful playing by Dave Weckl, Mike Stern, Brett Garset and Bob Franceschini. The other wonderful musicians are Christos Rafaelidis on vibes, Adonis Andreou –trombone- Manos Theodosakis –trumpet- and Stratos Diamantis –keyboards- and I am grateful to all of them.
20. WHAT WAS YOUR CONCEPT FOR “ECHOES” GIVEN THE PARAMETERS YOU WERE ASSIGNED BY COMMISSION, AND WHAT WAS YOUR BASS APPROACH ON THE CD?
“Echoes” was a commission from the National Orchestra of Greek Music. I tried to write something to reflect my love for jazz and Greece. I listened intensely to a lot of traditional music from all areas of Greece. I then, stopped the cd player and sat down to write with the music reverberating in my ears using my own composing technique. The result was 10 new pieces reflecting the 10 major geographical areas. More importantly, I wanted to “translate’ these musical traditions into the sound of a contemporary artist far from their formal meaning and expression. That’s why the final sound and structure is absolutely contemporary. I could say that I came very close to approaching my dream of a universal expression of traditional Greek music, through jazz harmonies and the classical coloursound of a string quartet together with a double-bass which plays through the whole composition. The el. bass here is discreet, yet underlines everything that is happening in the compositions.
“Echoes” is a good opportunity for someone to discover the current position of Greek creativity, with many distinguished musicians performing, including Wallace Roney on trumpet.
21. WHO ARE SOME OF YOUR FAVORITE PAST AND PRESENT BASSISTS?
I feel that I’ve gained a lot as a bass player from listening to the way bassists like Anthony Jackson and Jaco Pastorius develop a groove. Their influence is probably audible in my playing, although I try to assimilate what I hear and express it my own way. Stanley Clarke, inspired me to master speedy playing. I believe that speed is important only when the notes played have an essential melodic interest. From Jeff Berlin, I noted the melodic legato playing and the chords with that slight chorus sound. Some double-bass players helped me developed my walking bass and also to slow down my phrasing speed, in a sense that I felt more content with less notes. There are a lot of new bassists that I listen to today, and their playing often impresses me, but I always go for those points where musicality supersedes exhibitionism.
22. WHAT ARE SOME OF YOUR CURRENT AND UPCOMING PROJECTS AND FUTURE GOALS? WOULD YOU LIKE TO PERFORM IN THE US? HOW DO YOU FEEL ABOUT YOUR CAREER TO THIS POINT?
At the moment there quite a few plans. First of all, there’s a series of concerts with my band (Y.F.G.) from October with guests like Frank Gambale, Anthony Jackson, Dave Weckl, Alex Acuna, Tony Lakatos, Mitch Forman, Brett Garsed, Jeff Richman, Otmaro Ruiz, Greg Howe, Christos Rafaelidis, a group of Bulgarian horn players and a group of members of the New Eurojazz. Next is a performance presenting my cycle “Echoes” with the “Camerata String Orchestra and Jazz Ensemble” at the Athens Concert Hall.
There are 3 new cd’s in the making. The first is titled “Interspirit” and is an 8-piece project for 2 basses and various orchestral groups. It’s an honor and a pleasure to be working with Anthony Jackson on this project, who will be the main protagonist, next to Frank Gambale, Mitch Forman, Alex Acuna and others.
The second cd is titled “Maestro”, a work for various ensembles (Big Band, Symphony Orchestra, String Ensemble, Jazz ensemble) which is dedicated to the great maestro Dimitris Mitropoulos, who for a number of years also conducted the New York Philarmonic Orchestra.
The third cd is a continuation from the jazz fusion music of my cd “Domino”. I haven’t got a title for it yet, but I know Dave Weckl will be playing. In October, a central Athenian theatre will stage a rock-opera I wrote last year. I’m also working on the publication of a five-volume book on the electric bass.
And yes, of course I’d like to play in the US sometime, either with my group or with other musicians.
As for my career, from the creative point of view, I feel content because I’ve always tried to give the maximum of my potential. I guess this is the only way I know for recognition to come your way and reward your work.
23. WHAT ARE YOUR MAIN BASSES?
I’ve got a four-string “Tobias custom made”, an amazing Greek-made 5-string fretless -“Odyssey”- and a six-string Yamaha TRB which I don’t play that much.
24. WHAT KIND OF STRINGS DO YOU USE?
Mainly Blue Steel cryogenic with a 0,40 G and 100 E.
25. DO YOU OWN AN UPRIGHT BASS, ELECTRIC UPRIGHT OR ACOUSTIC BASS GUITAR?
I have all of these, but I only use them for teaching.
26. WHAT AMPS DO YOU USE?
For the last years I’ve been using various Trace Elliot amps, but I’m playing with the idea of trying a new sound.
27. WHAT EFFECTS DO YOU USE?
I use a simple Boss chorus, a digitech harmonizer for solos and a little reverb, usually boss. My system has a digital stereo equalizer in it.
28. HOW DO YOU LIKE TO RECORD YOUR BASS?
One direct channel and a mixed amp channel. For my solos, I use effects in the mixing. I listen to them though while recording the solo.
29. DO YOU HAVE ANY ENDORSEMENTS WE NEED TO MENTION?
No, I have no endorsements.
30. PLEASE NAME THE 5 BEST CD’S THAT YOU MADE OR PLAYED ON THAT READERS SHOULD HEAR.
1. Parastasis (Utopia, 1988) with the group ISKRA
2. Amorosa – Y. Fakanas- (Sony Music 1992)
3. Stand Art –Y. Fakanas- ( Eros Music 1996)
4. Echoes –Y. Fakanas- (Libra Music 2004)
5. Domino –Y. Fakanas- (Anam 2007)
ΗΧΟΣ
1. Η επανακυκλοφορία του Domino σε συνδυασμό με την καινούργια ετικέτα Ars Nova είναι ένα ξεκίνημα για να ακούσουμε καλή jazz ;
Εχω την εντύπωση ότι καλή Jazz παίζεται και ακούγεται στην Ελλάδα από τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Είχα την τιμή να είμαι μέλος του πραγματικού ξεκινήματος αυτής της μουσικής στη χώρα μας, οπότε όσο και αν θεωρώ το DOMINO σαν ένα ηχογράφημα που γεφυρώνει την Ελληνική σκηνή με μερικούς από τους μεγαλύτερους μουσικούς του κόσμου, δεν μπορώ να μην το υπολογίσω σαν φυσική συνέχεια της δουλειάς που γίνεται όλα αυτά τα χρόνια στην Ελλάδα. Οι λόγοι που φτιάξαμε την ΑΝΑΜ είναι δύο: Πρώτον διότι οι μικρές ετικέτες σήμερα είναι πιο ευέλικτες και αντιπροσωπευτικές ενός μουσικού ρεύματος και δεύτερον γιατί ευελπιστούμε να συμβάλλουμε στη διάδοση του ποιοτικού και δημιουργικού ήχου.
2. Ποιο ήχο έχεις στο μυαλό σου όταν έκανες το Domino που δίνει μια ταυτότητα και στον ήχο της Ars Nova ;
Στη μουσική δεν υπάρχει παρθενογένεση. Είναι πολύ φυσικό οι επιρροές να οδηγούν τις όποιες συνθετικές σου απόπειρες σε μικτή κατεύθυνση. Από κάποια στιγμή και μετά κατάλαβα ότι η ετικετοποίηση στη μουσική αποτελεί έναν περιορισμό που ελαχιστοποιεί τις πιθανότητες της εκπληξης και του νέου. Ο ήχος που έχω στο μυαλό μου λοιπόν, είναι ένα κράμα των μουσικών που με έχουν συγκινήσει.
Επαναπροσδιορίζοντας τον όρο «fusion» και διευρύνοντας τα στενά του όρια της δεκαετίας του ’80 θα έλεγα ότι σήμερα εκφράζει με τον καλύτερο τρόπο τις μουσικές μου ανησυχίες.Fusion ετικέτα είναι και η ΑΝΑΜ . Στέγη της δημιουργικής μουσικής.
3. Η συνεύρεση σου στο Domino με κορυφαίους μουσικούς ήταν μια ευχάριστη έκπληξη με ποιοτικό αποτέλεσμα. Πώς ήταν όλο αυτό ;
Το πιο ευχάριστο στοιχείο αυτής της ηχογράφισης είναι ότι όλοι οι μουσικοί που συμμετείχαν, έσκυψαν με σεβασμό πάνω στη μουσική σύνθεση και υπηρέτησαν την τέχνη τους, αφήνοντας εξω από την πόρτα του studio τα όποια δίκαια γαλόνια τους, διδάσκοντας έτσι για μια ακόμη φορά ότι ο μουσικός είναι πάντα υπηρέτης της μουσικής και σε καμμία περίπτωση δεν την εμπορεύεται.
Οσοι δημιουργούν με αυτή τη λογική είναι πράγματι κορυφαίοι.
4. Πιστεύεις ότι είναι μύθος ότι υπάρχει διαφορά στο παίξιμο των Ελλήνων και των ξένων μουσικών ;
Διαφορές μεταξύ των μουσικών υπάρχουν μόνο ως προς την ποιότητα τους και όχι ως προς την εθνικότητά τους. Αν προσπαθήσεις με πίστη στον εαυτό σου, υπομονή και επιμονή μπορείς να γίνεις εκπληκτικός μουσικός όπου κι αν βρίσκεσαι. Ο μύθος της διαφοράς στο παίξιμο μεταξύ Ελλήνων και ξένων μουσικών, βολεύει τους τεμπέληδες. Είναι μια καλή δικαιολογία εκείνων που μεταθέτουν πάντα τις αιτίες των προβλημάτων τους έξω από τον εαυτό τους.
Στη χώρα μας έχουμε εκπληκτικούς, μέτριους και κακούς μουσικούς όπως σε όλες τις χώρες του κόσμου.
Η Αμερικανολαγνεία και γενικά η ξενομανία δείχνει αδύναμους χαρακτήρες γεννημένους μίζερους και χωρίς αυτοπεποίθηση. Απλά θα πρέπει να αναδεικνύουμε τα εθνικά χαρακτηριστικά της μουσικής μαςκαι να βρίσκουμε τους τρόπους να τα εντάσσουμε στην καλή πλευρά της παγκοσμιοποίησης.
5.Με αφορμή το κομμάτι του άλμπουμ «Narkissos». Ο ναρκισσισμός είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα των μουσικών στο χώρο της τζαζ ; Και τι ρόλο , θετικό ή αρνητικό, έχει στην εξέλιξη της μουσικής ; (Μια ερώτηση με αφορμή τις πολυάριθμες κυκλοφορίες τζαζ δίσκων στην χώρα μας από τα μέσα του ’90 έως σήμερα που ωστόσο δεν στάθηκαν αρκετοί για να δημιουργήσουν ένα μεγάλο κοινό που να παρακολουθεί τους μουσικούς αυτούς και γενικότερα την σκηνή αυτή).
Θα ήταν άτοπο να θεωρήσουμε ότι η υψηλή τέχνη της Jazz διακατέχεται από ναρκισσισμό και να παραβλέπουμε την καθημερινή αγωνία και επίπονη εξάσκηση του Jazz μουσικού να γίνεταικαλύτερος στο όργανό του και στις συνθέσεις του.
Η παρουσίαση αυτού του υψηλού επιπέδου ΔΕΝ είναι ναρκισσισμός. Είναι φυσικό αποτέλεσμα που προάγει τις ανθρώπινες δυνατότητες προς τα όριά τους.
Σε μια πραγματικότητα μάλιστα όπου χιλιάδες ατάλαντοι και αγύρτες, επικουρούμενοι από τα Μ.Μ.Ε. , χρησιμοποιούν και εμπορεύονται τις τέχνες για να ναρκισσεύονται καθημερινά μέσα από τα άδεια κουτιά που έχουμε στα σαλόνια μας (τηλεοράσεις). «Γκόμενες» και «ωραιοπαθείς» που δολοφονούν το τραγούδι, το θέατρο, το σινεμά, τη δημοσιογραφία ζητιανεύοντας καθημερινά ένα λεπτό ξεπουλημένης δημοσιότητας για το τίποτα.
Ας μην συγχέουμε λοιπόν αυτή την κατάσταση με την υψηλή τέχνη.της Jazz.
Το γεγονός δε ότι δενέχει δημιουργηθεί ένα μεγαλύτερο κοινό απ’ αυτό που ήδη υπάρχει στη σκηνή της Jazz, οφείλεται πρώτα και κύρια στην ασχετοσύνη των ΜΜΕ και στην αδυναμία τους να διακρίνουν τι αξίζει και τι όχι.
Οσον αφορά στο κομμάτι «Νάρκισσος», γράφτηκε για να ειρωνευτεί την κατάσταση που περιέγραψα.
6.Οι αναζητήσεις γύρω από το fusion που σε έχουν οδηγήσει ; Υπάρχει ανεξερεύνητο τοπίο στο χώρο αυτό ;
Από τη στιγμή που μιλάμε για προσμίξεις (fusion) μουσικών ειδών, οι δυνατότητες συνδυασμών είναι απεριόριστες.
Στη δεκαετία του ’80 ονομάσαμε fusion την πρόσμιξη της Jazz με το Rock. Σήμερα στο μουσικό αυτό είδος συμμετείχαν πολλά και διαφορετικά ηχοχρώματα. Αποτέλεσμα αυτής της ενασχόλησης είναι η απελευθέρωση της έκφρασης που δεν περιορίζεται σε κανένα φορμαλιστικό δεδομένο, αλλά νομιμοποιείται να χρησιμοποιεί όλους τους ήχους του κόσμου χωρίς ενοχές.
Αυτό είναιτο fusion που με συγκινεί και με εμπνέει.
7.Ποιοι από τους μουσικούς που έχεις φιλοξενήσει στον συναυλιακό σου χώρο σου έκαναν ιδιαίτερη εντύπωση και γιατί ;
Στο ”ΑΘΗΝΑ΄ LIVE “ έχουν παίξει οι μέγιστοι. Ο καθένας αντιπροσωπεύει έναν ολόκληρο μουσικό κόσμο. Μου είναι λοιπόν εξαιρετικά δύσκολο να ξεχωρίσω κάποιον ιδιαίτερα. Αυτό που είναι σημαντικό, είναι η εμπειρία της ακρόασης των υψηλότερων μουσικών standards, η διατήρηση του μύθου και η απομυθοποίηση μαζί.
8.Πώς έχεις βιώσει την εξέλιξη της μουσικής σου περίπου τρεις δεκαετίες που βρίσκεσαι στο…κουρμπέτι ;
Η εξέλιξη της δημιουργίας της μουσικής, μοιάζει με την εξέλιξη της ζωής. Γεννιέται με δύναμη και απειρία, περνάει όλα τα ηλικιακά επίπεδα ανάπτυξης, ωριμάζει και αποκτά τη δυνατότητα να προσφέρει και να χρησιμεύει στο κοινό της. Νομίζω ότι βρίσκομαι σ’ αυτό ακριβώς το στάδιο.
9.Ποιοι τζαζίστες βρίσκονται πίσω από το παίξιμό σου, ποιοι μουσικοί επηρέασαν τον μουσικό Γιώργο Φακανά στην εξέλιξή του ;
Μ’ επιρρεάζει πάντα το καλό και το ωραίο. Σε όποιες μουσικές έχω ανακαλύψει έμπνευση, δουλειά, πάθος, πρωτοτυπία και αποφυγή καλουπώματος σε λαικίστικες επιδιώξεις, στάθηκα με σεβασμό και περιέργεια απέναντί τους.
10.Πιστεύεις ότι οι Έλληνες συνθέτες (Σφέτσας, Χατζιδάκις, Μικρούτσικος, Μαρκόπουλος, Καραϊνδρου, Κούκος…) που έχεις συνεργαστεί έχουν κάποια αίσθηση γύρω από τη τζαζ ή οι γνώσεις τους γύρω από την μουσική αυτή είναι ελλειμματική ;
Η Jazz είναι μια μουσική με συγκεκριμένα και καθορισμένα μελωδικά, αρμονικά και ρυθμικά στοιχεία . Για να θεωρήσουμε ότι κάποιος είναι μουσικός της, πρέπει να κατέχει αυτό το μουσικό γλωσσάρι απόλυτα. Διαφορετικά δεν είναι μουσικός της jazz. Ξεκάθαρα πράγματα. Δεν υπάρχει «ολίγη Jazz», όπως δεν υπάρχει «ολίγον έγκυος». Από την άλλη πλευρά, όλοι οι μουσικοί που δεν γνωρίζουν αυτή τη μουσική, φλερτάρουν μαζί της αναγνωρίζοντας την υψηλή αξία της.
Ακόμα και το να χρησιμοποιήσεις «στοιχεία jazz», θα πρέπει να γνωρίζεις τι κάνεις. Οι Ελληνες συνθέτες που προανέφερες, γνωρίζουν πολύ καλά αυτό που κάνει ο καθένας τους και είναι άξιοι σεβασμού γι αυτό που είναι.
Όμως στην Ελληνική πραγματικότητα πρέπει να αποδεικνύεις ότι τα κάνεις όλα. Πολλοί συνθέτες διακατέχονται από αυτή την αγωνία. Ταυτόχρονα δεν υπάρχουν εξειδικευμένοι δημοσιογράφοι για να πληροφορούν το κοινό με ιστορική γνώση και εμπειρία.Έτσι όλα ανακατεύνται γλυκά.
Το να ακούγεται ένας αυτοσχεδιασμός μέσα σ’ ένα κομμάτι από έναν εκτελεστή που ανήκει στο χώρο της jazz, δε σημαίνει ότι παράγεται jazz μουσική.
Πράγματι εγώ έχω συμμετάσχει σε πάρα πολλές ηχογραφήσεις ελληνικής μουσικής όπου μου ζητήθηκε να κάνω solo. Σχέδον σε καμμια περίπτωση δεν αισθάνθηκα ότι παίζω jazz διότι η σύνθεση δεν ήταν jazz.
Κι όμως σε επώνυμα Ελληνικά jazz περιοδικά μπαίνουν εξώφυλλα με τραγουδιστές ή τραγουδοποιούς που δεν έχουν καμμία σχέση με το είδος και παρουσιάζονται τα cd τους δίπλα στα δικά μας cd. Αυτό το αλαλούμ έχει σαν θύμα του το κοινό. Το τοπίο θα ήταν ξεκάθαρο αν ο καθένας γνώριζε τα όρια του, έμενε μέσα σ’ αυτά και προσπαθούσε να αναπτύξει τα εκφραστικά μέσα που διαθέτει χωρίς να χρειάζεται πιστοποιητικά δημιουργού από χώρους που δεν ανήκει. Εγώ δεν θα πώ ποτέ ότι είμαι μουσικός της κλασικής μουσικής. Πιστεύω ότι μόνον ο Μίμης Πλέσσας από τους γνωστούς συνθέτες που έχω συνεργαστεί γνωρίζει jazz με την ακριβή έννοια του όρου.
11.Πέρασαν 20 χρόνια από τη διάλυση των Iskra τους οποίους δημιούργησες. Αν βρίσκονταν σήμερα θα μπορούσαν μέσα από την πορεία που είχαν οι μουσικοί τους να δώσουν κάτι καλό όπως τότε ; (Σκέφτεσαι να ξαναπαίξετε μαζί 😉
Οι Iskra την εποχή που δημιουργήθηκαν έπαιξαν ένα συγκεκριμένο ρόλο στα Ελληνικά μουσικά πράγματα. Πιστεύω ότι αν διατηρούσαν την ίδια θέρμη και δημιουργικότητα που είχαν τότε, μέχρι σήμερα σαφώς και θα έδιναν πολύ καλά μουσικά αποτελέσματα. Προτιμήσαμε όμως αυτά να τα δίνουμε μέσα από τις προσωπικές μας δουλειές ξεχωριστά. Οπότε όμως και να ξαναπαίξουμε μαζί, αν αυτό συμβεί, είμαι βέβαιος ότι το αποτέλεσμα θα είναι εξίσου καλό, μιας και όλοι σαν μονάδες έχουμε εξελίξει τα εκφραστικά μας μέσα.
12. Πως βλέπεις σήμερα τις παλιότερες ηχογραφήσεις σου στο χώρο της τζαζ με τις δυνατότητες που υπήρχαν τότε και τι δυνατότητές έχεις σήμερα στο στούντιο ;
Εκτιμώ και αγαπώ όλες τις ηχογραφήσεις που έχω κάνει, με τις τεχνικές αδυναμίες, τα λάθη τους αλλά και τις μαγικές τους στιγμές. Είναι λογικό οι σημερινές δυνατότητες ηχογράφησης να είναι καλύτερες από αυτές που είχαμε πριν από μερικά χρόνια. Μια καλή ηχογράφηση όμως εξαρτάται πρώτιστα από τον ανθρώπινο παράγοντα και δευτερευόντως από την τεχνολογία.
13. Πόσους μπασίστες έχεις βγάλει μέχρι σήμερα από το Ωδείο που ίδρυσες το 1997 και τι εξέλιξη είχαν στο χώρο της μουσικής ;
Εχουν σπουδάσει μαζί μου πάνω από 700 μπασίστες. 250 από αυτούς είναι σήμερα επαγγελματίες και έχω τη χαρά, μερικά από τα πιο μεγάλα ονόματα του χώρου σήμερα, να έχουν υπάρξει μαθητές μου είτε στο μπάσο είτε στα σύγχρονα θεωρητικά. Στις περιοδείες που κάνουμε με το group μου στην Ελληνική περιφέρεια, διαπιστώνω ότι πάρα πολύς κόσμος έχει διδαχθεί τα μυστικά της jazz και της σύγχρονης αρμονίας από τα βιβλία μου. Το γεγονός αυτό μου δίνει μεγάλη ικανοποίηση αλλά και ώθηση στο να συνεχίσω να γράφω βιβλία, μιας και αυτό αποτελεί μέρος των μουσικών μου δραστηριοτήτων.
14. Είναι στα προσεχή σου σχέδια η δημιουργία ενός ραδιοφωνικού σταθμού ή οι μέρες του Jazz.Fm πέρασαν ανεπιστρεπτί ;
Στην Ελλάδα πρέπει άμεσα να υπάρξουν ένας ραδιοφωνικός και ένας τηλεοπτικός σταθμός που να αναμεταδίδουν δημιουργική μουσική και πολιτισμό.
Ελπίζω κάτι τέτοιο να δρομολογηθεί γρήγορα και το κράτος να συμβάλλει μαζί με τους ιδιώτες στο να ξεπεραστούν οποιαδήποτε οικονομικά εμπόδια. Ο ρόλος ο δικός μου και του οργανισμού μας θα καθοριστεί από αυτήν την κρατική θέληση.
1. Η αφρόκρεμα της ελληνικής τζαζ λοιπόν σε ένα συγκρότημα…
Στα 15 χρόνια της παρουσίας του γκρουπ μου YFG (Yiorgos Fakanas Group) έχουν παρελάσει από τις τάξεις του τα μεγαλύτερα ονόματα της ελληνικής jazz σκηνής. Μουσικοί που έχουν σήμερα μεγαλουργήσει στο χώρο. Η τωρινή σύνθεση του YFG έχει πράγματι στις τάξεις της καταξιωμένους συναδέλφους όπως Καπηλίδης, Ραφαηλίδης, Διαμαντής, ελπιδοφόρους νέους όπως οι Ανδρέου και Δράκος καθώς και ξένους προσκεκλημένους που, αυτή τη φορά, έρχονται από τη γειτονική Βουλγαρία: Μιχαήλ Ιοσίφωφ, και Aτανάς Χατζίεφ. Δεν μπορώ να πω εγώ αν όλοι αυτοί αποτελούν σήμερα την αφρόκρεμα της πλούσιας ελληνικής jazz σκηνής, αλλά σίγουρα πρόκειται για έναν σούπερ συνδυασμό υψηλών προδιαγραφών που τιμά την μουσική που εκτελεί.
2. Είναι πρόσφορο το έδαφος στη χώρα μας για έναν τζαζ καλλιτέχνη; Τι ανταπόκριση έχετε;
Δεν υπάρχει πουθενά στη γη πρόσφορο ή μη πρόσφορο έδαφος για την υψηλή καλλιτεχνική δημιουργία. Ο αληθινός μουσικός που υπηρετεί την τέχνη του και δεν την εκπορνεύει, παλεύει καθημερινά με τα εκφραστικά του μέσα με μόνο στόχο «το καλύτερο». Προσδοκά την ανταπόκριση έχοντας, όμως, επίγνωση ότι τα σπουδαία και τα καλά είναι μόνο για λίγους, αφού, δυστυχώς, οι πολλοί χωρίς να φταίνε, βάλλονται καθημερινά από το εύκολο και το αναλώσιμο. Το γεγονός αυτό δεν μας πτοεί και σήμερα, υπερήφανα, μπορούμε να πούμε ότι υπάρχει σοβαρό και υποψιασμένο κοινό για μας.
3. Πως θα πείθατε έναν ακροατή που δεν είναι φίλος της τζαζ να προσεγγίσει το είδος;
Είναι πολύ απλό. Φτάνει να του δείξω σε μια βόλτα στην Αθήνα ή σε όποια άλλη μεγαλούπολη θέλεις, τα εξώφυλλα των περιοδικών που κρέμονται στα περίπτερα, την άθλια τηλεοπτική εικόνα της μιζέριας, του τζόγου, του φτηνού αισθησιασμού και του αισθητικού τίποτα, τις τράπεζες με το πλαστικό χρήμα της ψεύτικης ελπίδας, τα σκυλάδικα της αφασίας, την καταστροφή της φύσης και πολλές άλλες τέτοιες «όμορφες» εικόνες. Μετά θα του εξηγούσα απλά ότι η αληθινή τέχνη αφυπνίζει, ονειρεύεται, δεν γελιέται. Και τέλος θα του έλεγα ότι η jazz είναι απλά μια αληθινή τέχνη.
4. Υπάρχει ελληνική τζαζ; Η fusion-jazz μπορεί να περιέχει ελληνικά στοιχεία;
Δεν υπάρχει ελληνική τζαζ, ούτε εγγλέζικη, ούτε αμερικάνικη. Η jazz είναι μια διεθνής γλώσσα επικοινωνίας που εκφράζει ολόκληρο τον πλανήτη. Υπάρχουν, λοιπόν, εδώ και 40 χρόνια εκπληκτικοί Έλληνες μουσικοί που παίζουν jazz. Ειλικρινά δεν μπόρεσα ποτέ να καταλάβω αυτή την αγωνία των μέσων για την ελληνοποίηση των πάντων. Την ίδια στιγμή, που τα ίδια τα μέσα καταργούν την όποια Ελληνική έννοια με τα life style, galla, fashion, deal, superdeal, Eurovision, μαϊμουδίζοντας και αντιγράφοντας τα χειρότερα ξένα φρούτα, εξαντλούν την αγωνία και την αυστηρότητά τους προσπαθώντας ξαφνικά να μας ελέγξουν για το αν ταίριαζε ή όχι η jazz στον Έλληνα. Φοβερή υποτίμηση των Ελλήνων πολιτών που όποτε θέλουν και σε ότι γυαλίζει, είναι «διεθνείς» και στα υψηλά πολιτιστικά δημιουργήματα δεν ταιριάζουν. Έλεος. Ελληνικά μουσικολογικά στοιχεία υπάρχουν παντού αν και δεν ξέρω γιατί, θα πρέπει να τα ψάχνω, όταν εγώ δρώ ως μουσικός.
5. Πολλοί θεωρούν ότι η τζαζ είναι ένα ακαδημαϊκό στυλ μουσικής…
Η jazz είναι μια καθαρά λαϊκή μουσική που η μόνη της διαφορά με τα άλλα τοπικά λαϊκά ιδιώματα είναι ότι έγινε παγκόσμια γλώσσα. Μόνον όταν διδάσκεται αποκτά και μια ακαδημαϊκή λογική η οποία τίποτα δεν της στερεί από την αυθεντικότητα, το πάθος και την ορμή των αυτοσχεδιαστικών μερών της.
6. Που νιώθει πιο άνετα ένας μουσικός; Στο στούντιο ή στις συναυλίες;
Πρόκειται για δύο εντελώς διαφορετικές καταστάσεις που όμως έχουν το εξής κοινό: Είτε είμαι μόνος στο στούντιο, είτε με πολύ κόσμο σε μια συναυλία αισθάνομαι την ίδια ευθύνη απέναντι στο μουσικό αντικείμενο και στην επιδίωξη του καλύτερου δυνατού αποτελέσματος. Η αυτοσυγκέντρωση είναι η ίδια.
7. Πως αντιδράτε όταν νιώθετε ότι το κοινό που σας παρακολουθεί, δεν είναι και τόσο μυημένο; Ή τουλάχιστον δεν δείχνει να ενδιαφέρεται και πολύ;
Πότε δεν μου άρεσε να παίζω μόνο για μυημένο κοινό. Δεν υπάρχει άλλωστε δύσκολη και εύκολη μουσική. Όλα μπορούν να γίνουν εύκολα και ο οποιοσδήποτε να δείχνει «μυημένος» αν αντιμετωπίσει το μουσικό φαινόμενο που εξελίσσεται μπροστά του με πνεύμα ήρεμο και ελεύθερο. Σε μια κοινωνική πραγματικότητα όπου ο άνθρωπος συνθλίβεται καθημερινά από μη ανθρώπινες επιδιώξεις, η τέχνη της ορχηστρικής μουσικής είναι μία από τις λίγες ευκαιρίες του να συμμετέχει με την δική του φαντασία. Το κοινό που δεν ενδιαφέρεται στη διάρκεια μιας συναυλίας, απλά, βρίσκεται ακόμα υπό την επήρεια του χειρότερου ναρκωτικού της εποχής μας: της τηλεοπτικογενούς παραπληροφόρησης. Εμείς παίζουμε jazz για να το αφυπνίσουμε. Είμαστε μια άλλη «Ιθάκη».
8. Ποιες είναι οι συγγένειες της παραδοσιακής μουσικής με την τζαζ.
Καμία. Μιλάμε για άλλο αρμονικό, μελωδικό και ρυθμικό περιβάλλον. Απλά μπορεί ένας μουσικός να δανειστεί από την παράδοση κάποια στοιχεία.
1. Πείτε μας, εν πρώτοις, τι ακριβώς θα παρουσιάσετε στο Ξυλουργείο του Μύλου; Που θα επικεντρωθεί το πρόγραμμα και ποιοι θα συνδράμουν στην υλοποίησή του;
Θα παρουσιασθούν συνθέσεις από τα 2 τελευταία μου cd καθώς και μέρος της παλιότερης δουλειάς μου. Θα συνδράμει το group YFG που αποτελείται από τους: Αντώνη Ανδρέου (τρομπόνι), Δημήτρη Γιαννόπουλο (σαξόφωνα), Αχιλλέα
Διαμαντή (κιθάρες), Μάξιμο Δράκο (keyboards), Νίκο Καπηλίδη (τύμπανα) κι εμένα στο μπάσο.
2. Μιλήστε μας για τις δύο τελευταίες δισκογραφικές δουλειές σας, τα: «ECHOES» και «DOMINO». Υπάρχει κάποιος κοινός θεματικός άξονας και τι διαπραγματεύονται;
Το ECHOES είναι ένα cd τριτο-ρευματικής μουσικής (συνδυασμός ορχήστρας εγχόρδων με jazz group) και αποτελεί την προσωπική μου ηχητική απεικόνιση των διαφόρων περιοχών της Ελλάδας, έτσι όπως θα επιθυμούσα να ηχεί ο χώρος που γεννήθηκα και ζω. Το DOMINO είναι ένα καθαρόαιμο jazz-fusion cd με τη συμμετοχή μερικών από τους σπουδαιότερους διεθνώς μουσικούς τους είδους (Dave Weckl-τύμπανα, Mike Stern-κιθάρα κλπ.) το οποίο αναφέρεται στην προσδοκία μιας θετικής ακολουθίας σκέψεων και πράξεων στη ζωή μας. Οπότε είναι φανερό ότι δεν υπάρχει θεματικός άξονας που να συνδέει τις 2 δουλειές παρά μόνο η κοινή θέληση για υψηλή ποιότητα στο μουσικό αποτέλεσμα.
3. Με ποιο τρόπο δουλέψατε και ποιο υπήρξε το τελικό ζητούμενο αυτών των εργασιών;
Δουλεύω παραδοσιακά όπως ο οποιοσδήποτε συνθέτης επιμελείται ολοκληρωτικά το έργο του με ευθύνη για ολόκληρη την ορχήστρα. Το ζητούμενο είναι πάντα το ίδιο: η τελειότερη απόδοση. Αν το πέτυχα ή όχι θα το κρίνει ο κόσμος.
4. Στο “ECHOES” συνεργαστήκατε με τον τρομπετίστα Wallace Roney, ενώ στο «DOMINO» εξασφαλίσατε μεγάλες συμμετοχές της διεθνούς μουσικής σκηνής, όπως οι Dave Weckl, Mike Stern, αλλά και του Χρήστου Ραφαηλίδη. Ψάξατε αυτό το δυναμικό για κάποιο συγκεκριμένο λόγο;
Η jazz είναι μια διεθνής μουσική και είναι πολύ φυσικό μουσικοί από διάφορες χώρες να συναντιούνται μεταξύ τους σε δημιουργικές εργασίες. Το γεγονός ότι πλούτισαν τη δουλειά μου με τη συμμετοχή τους τόσο μεγάλα ονόματα με τιμά. Ταυτόχρονα η συμβολή τους ήταν καθοριστική. Το ίδιο ισχύει και για τους Έλληνες συναδέλφους διότι δεν θεωρώ ότι μεταξύ αυτών και των ξένων υπάρχουν διαφορές έτσι όπως αυτές δημοσιογραφικά περιγράφονται μερικές φορές
5. Σε προσωπικό επίπεδο, γιατί διαλέξατε το μπάσο και με ποιο τρόπο δουλεύετε συνθετικά;
Δεν υπάρχει συγκεκριμένος λόγος που κάποιος διαλέγει ένα όργανο. Η πράξη αποδεικνύει το ορθόν της επιλογής. Σαν συνθέτης δουλεύω χρησιμοποιώντας σύγχρονη αρμονία η οποία δυστυχώς απουσιάζει παντελώς από την ελληνική τραγουδοποιία.
6. Από τις αρχές της δεκαετίας του 80 ιδρύσατε το πρώτο jazz-fusion μουσικό σχήμα στην Ελλάδα τους ISKRA. Σ’ όλα αυτά τα χρόνια που μεσολάβησαν πιστεύετε πως το κοινό έχει διευρυνθεί ως προς αυτή τη μουσική κατεύθυνση ή όχι;
Πράγματι το ISKRA υπήρξε το πρώτο jazz-fusion group στην Ελλάδα σε καιρούς δύσκολους. Όμως το 2ο σκέλος της ερώτησής σας θα έπρεπε να έχει γίνει 2 δεκαετίες πριν. Διότι εμείς που πασχίζουμε για την ανάπτυξη της δημιουργικής μουσικής στην Ελλάδα, κόντρα στην παντοκρατορία του τραγουδιού, κουραστήκαμε να υπενθυμίζουμε συνεχώς την ύπαρξή μας. Μετά από 600 δίσκους ορχηστρικής jazz, εκατοντάδες συναυλίες ελλήνων μουσικών, μουσικών σχολών της jazz, εκδιδόμενων περιοδικών, εκατοντάδων ελληνικών site στο internet η ανάπτυξη θα έπρεπε να είναι ολοφάνερη.
7. Έχετε συνεργαστεί με όλους τους κορυφαίους συνθέτες αυτού του τόπου, από τον Μ. Χατζιδάκι και τον Κ. Σφέτσα, μέχρι τον Θ. Μικρούτσικο, και την Ελ. Καραίνδρου. Ξεχωρίζετε κάποιες ιδιαίτερες στιγμές οι οποίες αισθάνεστε πως διαμόρφωσαν το μουσικό ύφος ή το ήθος σας;
Δεν ξεχωρίζω καμία ιδιαίτερα. Τιμώ όλους τους προαναφερθέντες αλλά θεωρώ πως η θέση ενός μουσικού που συμμετέχει δημιουργικά στις δουλειές των προηγούμενων είναι ισότιμη.
Εκτός όμως από τις εργασίες των συνθετών που αναφέρετε θα πρέπει να σημειώσουμε και τον αντίλογο: Έχω πάρει μέρος σε πάνω από 700 ηχογραφήσεις με ολόκληρη την, λεγόμενη, ελληνική μουσική σκηνή. Σε πολλές περιπτώσεις ο μουσικός είναι αυτός που διαμορφώνει το τελικό αποτέλεσμα μιας και οι συνθέσεις έρχονται στο στούντιο χωρίς πλήρη ενορχήστρωση. Προφανώς λοιπόν ΚΑΙ αυτές οι εμπειρίες διαμόρφωσαν το μουσικό μου ύφος δείχνοντάς μου τι πρέπει να κάνω και τι να αποφύγω ως προς την επαγγελματική μου ιδιότητα ως εκτελεστής. Ως δημιουργός έχω το δικό μου μουσικό γλωσσάρι που θεωρώ ότι είναι εντελώς ανεξάρτητο.
8. Τελικά τι ήταν αυτό που σας τράβηξε προς τη τζαζ και πόσο απροσπέλαστη είναι αυτή η αγάπη;
Η θέλησή μου για μια ουσιαστική ζωή μακριά από εφήμερες τηλεοπτικογενείς χίμαιρες αλλά και μακριά από δήθεν «έντεχνους» μεγαλοσχήμονες, με τράβηξε προς τη διεθνή γλώσσα της σύνθεσης και του αυτοσχεδιασμού που είναι η jazz. Εφόσον η έφεσή μου προς το καλό και το ωραίο παραμένει ίδια, η αγάπη μου για τη jazz είναι απροσπέλαστη.
9. Πόσο διαφορετικό είναι να συνεργάζεται το γκρουπ με μεγάλες διεθνείς ορχήστρες ή συμφωνικές από το να παίζει μόνο του;
Μιλάμε για δύο διαφορετικά ζητήματα. Ο ήχος του μεγάλου σχήματος και ο ήχος του μικρού. Το θέμα είναι να υπάρχει πάντα ουσιαστική μουσική.
10. Τι έχετε κατά νου για το προσεχές διάστημα όταν δεν ασχολείστε με το Ωδείο;
Το Ωδείο Τέχνης υπάρχει για μένα ως μια προέκταση των δημιουργικών μου ανησυχιών. Στο νου μου υπάρχει πάντα το δημιουργικό άγχος της συνεχούς ανάπτυξης της μουσικής μου ικανότητας μέσα από τη σύνθεση, τη συγγραφή, την ηχογράφηση, τη ζωντανή εκτέλεση και την εκπαιδευτική δραστηριότητα. Άμεσα σχέδια είναι η πραγματοποίηση συναυλιών στην Ελλάδα και το εξωτερικό καθώς και η ολοκλήρωση του νέου μου cd με τον Βασίλη Ρακόπουλο όπου παίζει και ο Lenny White.
Κριτικη από Ισπανικό site για το INTERSPIRIT
Una sesión de estrenos en La Quinta Disminuida. Siete propuestas diferentes que salieron a la luz este 2010 para regocijo de los melómanos, ávidos por escuchar que camino podría tomar el jazz la próxima década. La primera fue una sorpresa absoluta, ya que se trata del primer proyecto solista de uno de los bajistas que viene trabajando hace 40 años con músicos de todas las parcelas. Seguramente que es el músico de sesión que tiene la agenda más llena, antes y ahora. A pesar de ello, se dio un espacio para, junto al también bajista griego Yiorgos Fakanas, liderar una especie de gran ensamble en el álbum “Interspirit”. Saxos, flautas, trompetas y trombones, se unen a teclados, guitarras, tambores y percusión para interactuar con las frecuencias bajas de Anthony y Yiorgos. Después de escuchar esa avalancha de instrumentos en el poder interior del griego y las huellas del Wayne Shorter.
1. Please explain your musical background. When did you start to play
musical instruments? Who were the major influences? When and why did you
pick up the bass? Did you have any formal musical education?
2. In ’84, you formed ISKLA. What kind of music did the band play? Was you
the leader of the band?
3. Since the 90’s you have been engaged in a variety of works from joint
efforts with an orchestra, big band to small combo. Please briefly sum up
your musical journey and what musical approach you’ve tried/achieved.
4. Please tell us about your discography and pick up a few important albums
with explanations.
5. Before releasing the new album, you’ve released a joint album with
Anthony Jackson, which is his first solo album in more than 40 years of
career. How did you come to know hime and joined the project? Musicians of
the album also overlap with your new album. Please explain the relationship
of the two albums.
6. Your two albums, ECHOES and DOMINO will be released in Japan. Please
explain each project and tell us about your musical approaches. When I
listen to your bass play, I find your bass line is very smooth, how do you
describe your own bass playing?
7. Please tell us about your schedule in the near future (projects,
recordings, etc.) and give your message to fans in Japan.
In addition, could you send me some artist photos of you in hi-rez which we
can use freely for promotional purpose, please?
By the way, I met Mr.Hitch today. He came to our office and we had a
meeting.
TAKEKAZU HONDA
KING RECORDS CO.,LTD
1-1-3、OTOWA,BUNKYO-KU,
TOKYO,112-0013 JAPAN
TEL:+81-3-3945-2134 FAX:+81-3-3945-1366
E-mail：[email protected]
Δημοσίευση από:
THE ROOTS OF THE GROOVE
Είναι ίσως το μεγαλύτερο μουσικό νέο των τελευταίων χρόνων για ολόκληρη την Ελλάδα!
Ο Γιώργος Φακανάς με το νέο του CD “INTERSPIRIT” , βρίσκεται αυτή τη στιγμή στους τελικούς υποψήφιους για το βραβείο GRAMMY.
(GRAMMY NOMINATION FOR BEST CONTEMPORARY JAZZ CD ).
Ποτέ άλλοτε Ελληνική μουσική και Έλληνας μουσικός δεν έχει τιμηθεί σε αυτό το βαθμό.
Ελπίζουμε το γεγονός αυτό να αποτελέσει την αρχή και για άλλες Ελληνικές Μουσικές διακρίσεις, που έτσι κι αλλιώς το αξίζουν.
Ο Γιώργος Φακανάς και το group του, YFG ( Τάκης Πατερέλης-σαξόφωνο, Αντώνης Ανδρέου-τρομπόνι, Δημήτρης Σεβδαλής-keyboards, Γιώργος Φακανάς-μπάσο, Αλέξανδρος Κτιστάκης- drums), ξεκινούν σειρά εμφανίσεων από την Πέμπτη 18 Νοεμβρίου ’10 και κάθε Πέμπτη στο club BACARO.
(Σοφοκλέους 1 – Αθήνα τηλ. 210 3211882 – ΩΡΑ : 22.30μ.μ. – ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ)
Σε ορισμένες συναυλίες θα υπάρξουν οι γνωστοί διεθνούς φήμης και αξίας μουσικοί «guests από Αμερική» οι οποίοι θα συμπράξουν με το Yiorgos Fakanas Group.
Θα ακουστούν κομμάτια από το cd “Interspirit”, από παλιότερες δουλειές του Γιώργου Φακανά καθώς επίσης και συνθέσεις των εκάστοτε καλεσμένων.
Δημοσίευση από:
NOIZ: MUSIC TECHNOLOGY ONLINE
Grammy Nomination για τον Γιώργο Φακανά
« στις: 13:20 – 18/11/10 »
________________________________________
Ο Γιώργος Φακανάς με το νέο του CD “INTERSPIRIT” , βρίσκεται αυτή τη στιγμή στους τελικούς υποψήφιους για το βραβείο GRAMMY.
(GRAMMY NOMINATION FOR BEST CONTEMPORARY JAZZ CD ).
Ποτέ άλλοτε Ελληνική μουσική και Έλληνας μουσικός δεν έχει τιμηθεί σε αυτό το βαθμό.
Ελπίζουμε το γεγονός αυτό να αποτελέσει την αρχή και για άλλες Ελληνικές Μουσικές διακρίσεις, που έτσι κι αλλιώς το αξίζουν.
Ο Γιώργος Φακανάς και το group του, YFG ( Τάκης Πατερέλης-σαξόφωνο , Αντώνης Ανδρέου-τρομπόνι, Δημήτρης Σεβδαλής-keyboards, Γιώργος Φακανάς-μπάσο, Αλέξανδρος Κτιστάκης- drums), ξεκινούν σειρά εμφανίσεων από την Πέμπτη 18 Νοεμβρίου ’10 και κάθε Πέμπτη στο club BACARO . (Σοφοκλέους 1 – Αθήνα τηλ. 210 3211882 – ΩΡΑ : 22.30μ.μ. – ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ)
Σε ορισμένες συναυλίες θα υπάρξουν οι γνωστοί διεθνούς φήμης και αξίας μουσικοί «guests από Αμερική» οι οποίοι θα συμπράξουν με το Yiorgos Fakanas Group.
Θα ακουστούν κομμάτια από το cd “Interspirit”, από παλιότερες δουλειές του Γιώργου Φακανά καθώς επίσης και συνθέσεις των εκάστοτε καλεσμένων.
Σας περιμένουμε !!!
Δημοσίευση από:
ALIVE
Υποψήφιος για βραβείο GRAMMY ο Γιώργος Φακανάς
Ο Έλληνας μουσικός είναι υποψήφιος στην κατηγορία GRAMMY NOMINATION FOR BEST CONTEMPORARY JAZZ CD, με τον δίσκο του «Interspirit». Αυτή είναι η πρώτη φορά που Έλληνας μουσικός είναι υποψήφιος για τέτοιο βραβείο, καθώς η Ελληνική μουσική σκηνή δεν είναι συνηθισμένη ούτε σε τέτοια λάμψη, ούτε από τέτοιες υποψηφιότητες. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι η εσωστρέφεια της Ελληνικής μουσικής σκηνής θα λάβει τέλος και η υποψηφιότητα του Γ. Φακανά θα είναι μόνο η αρχή. Βεβαίως, αν τελικά κατακτήσει και το βραβείο της αντίστοιχης κατηγορίας, τότε η επιτυχία θα είναι αναμφίβολα τεράστια…
Γιώργος Φακανάς – who is who
Ο Γιώργος Φακανάς είναι μουσικός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Αν και ξεκίνησε με κλασική κιθάρα σε ηλικία 9 ετών, πολύ σύντομα καταστάλαξε στο ηλεκτρικό μπάσο, “το όργανο που με έβαλε πραγματικά μέσα στη μουσική” όπως δηλώνει ο ίδιος. Υπήρξε μέλος σ’ ένα από τα σημαντικότερα τζαζ γκρουπ της Ελλάδας, τους ΙΣΚΡΑ και της ορχήστρας “Τζαζ Νέων” της ΕΟΚ το 1981. Μέσα από τη μακρόχρονη πορεία του στο χώρο της μουσικής, ξεχωρίζουν, 11 συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, 2 στο Ηρώδειο, έχει διευθύνει τη Big Band της ΕΡΤ, την Κρατική Ορχήστρα και άλλα ορχηστικά σχήματα. Έχει συμμετάσχει σε 800 περίπου δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας ως session μουσικός, μετράει 9 προσωπικούς δίσκους και 17 βιβλία μουσικού (διδακτικού) περιεχομένου. Είναι ιδρυτής του Ωδείου Τέχνης και του πολυχώρου “Αθήνα Live”, όπου πραγματοποιούνται συναυλίες και σεμινάρια από τους μεγαλύτερους μουσικούς της παγκόσμιας jazz-fusion σκηνής. Τέλος, ο ίδιος έχει σημαντικές δισκογραφικές συνεργασίες με μουσικούς όπως οι: Mike Stern, Dave Wecki,Wallace Roney, Brett Garsed, Bob Franceschini κ.α. Οσο για τη διαδικασία των βραβείων, αυτή είναι η εξής: Την 1 Δεκεμβρίου θα βγει η τελική 5αδα και στις 13 Φεβρουαρίου στην 53η επίσημη τελετή, που θα γίνει στο Los Angeles θα ανακοινωθούν τα ονόματα των νικητών.
Καλή επιτυχία στο Γιώργο Φακανά…
Δημοσίευση από:
INEWS
Φακανάς Γιώργος-Υποψήφιος για βραβείο GRAMMY!!!
Έλληνας μουσικός είναι υποψήφιος στην κατηγορία GRAMMY NOMINATION FOR BEST CONTEMPORARY JAZZ CD, με τον δίσκο του «Interspirit».
Αυτή είναι η πρώτη φορά που Έλληνας μουσικός είναι υποψήφιος για τέτοιο βραβείο, πράγμα που ανοίγει τους ορίζοντες και για άλλους, σπουδαίους, μουσικούς ή μπάντες οι οποίοι είναι σίγουρα αρκετοί στη χώρα μας.
Ο Γιώργος Φακανάς είναι μουσικός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Αν και ξεκίνησε με κλασσική κιθάρα σε ηλικία 9 ετών, πολύ σύντομα καταστάλαξε στο ηλεκτρικό μπάσο, “το όργανο που με έβαλε πραγματικά μέσα στη μουσική” όπως δηλώνει ο ίδιος. Υπήρξε μέλος σ’ ένα από τα σημαντικότερα τζαζ γκρουπ της Ελλάδας, τους ΙΣΚΡΑ και της ορχήστρας “Τζαζ Νέων” της ΕΟΚ το 1981.
Μέσα από τη μακρόχρονη πορεία του στο χώρο της μουσικής, ξεχωρίζουν, 11 συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, 2 στο Ηρώδειο, έχει διευθύνει τη Big Band της ΕΡΤ, την Κρατική Ορχήστρα και άλλα ορχηστικά σχήματα. Έχει συμμετάσχει σε 800 περίπου δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας ως session μουσικός, μετράει 9 προσωπικούς δίσκους και 17 βιβλία μουσικού (διδακτικού) περιεχομένου.
Είναι ιδρυτής του Ωδείου Τέχνης και του πολυχώρου “Αθήνα Live”, όπου πραγματοποιούνται συναυλίες και σεμινάρια από τους μεγαλύτερους μουσικούς της παγκόσμιας jazz-fusion σκηνής. Τέλος, ο ίδιος έχει σημαντικές δισκογραφικές συνεργασίες με μουσικούς όπως οι: Mike Stern, Dave Wecki, Wallace Roney, Brett Garsed, Bob Franceschini κ.α.
Ποτέ άλλοτε Έλληνας μουσικός δεν έχει φτάσει να τιμηθεί σε αυτό το βαθμό!!!
1 Δεκεμβρίου θα βγει η τελική 5αδα και στις 13 Φεβρουαρίου στη 53 επίσημη τελετή, που θα γίνει στο Los Angeles θα ανακοινωθούν τα ονόματα των νικητών.
Γιώργο,σου ευχόμαστε καλή επιτυχία και ελπίζουμε το γεγονός αυτό να αποτελέσει την αρχή και για άλλες Ελληνικές Μουσικές διακρίσεις, που έτσι κι αλλιώς το αξίζουν.
Δημοσίευση από:
MESSOLONGHI PRESS
CONTEMPORARY JAZZ CD, με τον δίσκο του «Interspirit».
Αυτή είναι η πρώτη φορά που Έλληνας μουσικός είναι υποψήφιος για τέτοιο βραβείο, πράγμα που ανοίγει τους ορίζοντες και για άλλους, σπουδαίους, μουσικούς ή μπάντες οι οποίοι είναι σίγουρα αρκετοί στη χώρα μας.
Ο Γιώργος Φακανάς είναι μουσικός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Αν και ξεκίνησε με κλασσική κιθάρα σε ηλικία 9 ετών, πολύ σύντομα καταστάλαξε στο ηλεκτρικό μπάσο, “το όργανο που με έβαλε πραγματικά μέσα στη μουσική” όπως δηλώνει ο ίδιος. Υπήρξε μέλος σ’ ένα από τα σημαντικότερα τζαζ γκρουπ της Ελλάδας, τους ΙΣΚΡΑ και της ορχήστρας “Τζαζ Νέων” της ΕΟΚ το 1981.
Μέσα από τη μακρόχρονη πορεία του στο χώρο της μουσικής, ξεχωρίζουν, 11 συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, 2 στο Ηρώδειο, έχει διευθύνει τη Big Band της ΕΡΤ, την Κρατική Ορχήστρα και άλλα ορχηστικά σχήματα. Έχει συμμετάσχει σε 800 περίπου δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας ως session μουσικός, μετράει 9 προσωπικούς δίσκους και 17 βιβλία μουσικού (διδακτικού) περιεχομένου.
Είναι ιδρυτής του Ωδείου Τέχνης και του πολυχώρου “Αθήνα Live”, όπου πραγματοποιούνται συναυλίες και σεμινάρια από τους μεγαλύτερους μουσικούς της παγκόσμιας jazz-fusion σκηνής. Τέλος, ο ίδιος έχει σημαντικές δισκογραφικές συνεργασίες με μουσικούς όπως οι: Mike Stern, Dave Wecki, Wallace Roney, Brett Garsed, Bob Franceschini κ.α.
Ποτέ άλλοτε Έλληνας μουσικός δεν έχει φτάσει να τιμηθεί σε αυτό το βαθμό!!!
1 Δεκεμβρίου θα βγει η τελική 5αδα και στις 13 Φεβρουαρίου στη 53 επίσημη τελετή, που θα γίνει στο Los Angeles θα ανακοινωθούν τα ονόματα των νικητών.
Γιώργο,σου ευχόμαστε καλή επιτυχία και ελπίζουμε το γεγονός αυτό να αποτελέσει την αρχή και για άλλες Ελληνικές Μουσικές διακρίσεις, που έτσι κι αλλιώς το αξίζουν.
Δημοσίευση από: http://img.protothema.gr/5F1D24FAB179ABED9E9E3C6A344ECC63.jpg
Ο πρώτος Έλληνας που φλερτάρει με ένα Grammy! 25/11/2010
Ο Γιώργος Φακανάς είναι ο πρώτος Έλληνας που διεκδικεί βραβείο Grammy. Ο κορυφαίος Έλληνας μουσικός με το νέο του CD «INTERSPIRIT», βρίσκεται αυτή τη στιγμή στους τελικούς υποψήφιους για το βραβείο Grammy.
Αυτή είναι η πρώτη φορά που Έλληνας είναι υποψήφιος για τέτοιο βραβείο, πράγμα που ανοίγει τους ορίζοντες και για άλλους, σπουδαίους, μουσικούς ή μπάντες οι οποίοι είναι σίγουρα αρκετοί στη χώρα μας.
Ποιος είναι ο Γιώργος Φακανάς
Ο Γιώργος Φακανάς είναι μουσικός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Αν και ξεκίνησε με κλασσική κιθάρα σε ηλικία 9 ετών, πολύ σύντομα καταστάλαξε στο ηλεκτρικό μπάσο, «το όργανο που με έβαλε πραγματικά μέσα στη μουσική» όπως δηλώνει ο ίδιος.
Υπήρξε μέλος σ’ ένα από τα σημαντικότερα τζαζ γκρουπ της Ελλάδας, τους ΙΣΚΡΑ και της ορχήστρας «Τζαζ Νέων» της ΕΟΚ το 1981. Μέσα από τη μακρόχρονη πορεία του στο χώρο της μουσικής, ξεχωρίζουν, 11 συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, 2 στο Ηρώδειο, έχει διευθύνει τη Big Band της ΕΡΤ, την Κρατική Ορχήστρα και άλλα ορχηστικά σχήματα. Έχει συμμετάσχει σε 300 περίπου δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας ως session μουσικός, μετράει 7 προσωπικούς δίσκους και 16 βιβλία μουσικού (διδακτικού) περιεχομένου.
Είναι ιδρυτής του Ωδείου Τέχνης και του πολυχώρου «Αθήνα Live», όπου πραγματοποιούνται συναυλίες και σεμινάρια από τους μεγαλύτερους μουσικούς της παγκόσμιας jazz-fusion σκηνής.
Τέλος, ο ίδιος έχει σημαντικές δισκογραφικές συνεργασίες με μουσικούς όπως οι: Mike Stern, Dave Wecki, Wllace Roney, Brett Garsed, Bob Franceschini κ.α.
Δημοσίευση από:
NOTIODYTIKA BLOGSPOT,
Ο Γιώργος Φακανάς είναι ο πρώτος Έλληνας που διεκδικεί βραβείο Grammy. Ο κορυφαίος Έλληνας μουσικός με το νέο του CD «INTERSPIRIT», βρίσκεται αυτή τη στιγμή στους τελικούς υποψήφιους για το βραβείο Grammy.
Αυτή είναι η πρώτη φορά που Έλληνας είναι υποψήφιος για τέτοιο βραβείο, πράγμα που ανοίγει τους ορίζοντες και για άλλους, σπουδαίους, μουσικούς ή μπάντες οι οποίοι είναι σίγουρα αρκετοί στη χώρα μας.
Ποιος είναι ο Γιώργος Φακανάς
Ο Γιώργος Φακανάς είναι μουσικός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Αν και ξεκίνησε με κλασσική κιθάρα σε ηλικία 9 ετών, πολύ σύντομα καταστάλαξε στο ηλεκτρικό μπάσο, «το όργανο που με έβαλε πραγματικά μέσα στη μουσική» όπως δηλώνει ο ίδιος.
Υπήρξε μέλος σ’ ένα από τα σημαντικότερα τζαζ γκρουπ της Ελλάδας, τους ΙΣΚΡΑ και της ορχήστρας «Τζαζ Νέων» της ΕΟΚ το 1981. Μέσα από τη μακρόχρονη πορεία του στο χώρο της μουσικής, ξεχωρίζουν, 11 συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, 2 στο Ηρώδειο, έχει διευθύνει τη Big Band της ΕΡΤ, την Κρατική Ορχήστρα και άλλα ορχηστικά σχήματα. Έχει συμμετάσχει σε 300 περίπου δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας ως session μουσικός, μετράει 7 προσωπικούς δίσκους και 16 βιβλία μουσικού (διδακτικού) περιεχομένου.
Είναι ιδρυτής του Ωδείου Τέχνης και του πολυχώρου «Αθήνα Live», όπου πραγματοποιούνται συναυλίες και σεμινάρια από τους μεγαλύτερους μουσικούς της παγκόσμιας jazz-fusion σκηνής.
Τέλος, ο ίδιος έχει σημαντικές δισκογραφικές συνεργασίες με μουσικούς όπως οι: Mike Stern, Dave Wecki, Wllace Roney, Brett Garsed, Bob Franceschini κ.α.
πηγη www.protothema.gr
Δημοσίευση από:
ROCKPAGES.GR
20/11/2010 – ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ-ΓΙΩΡΓΟΣ ΦΑΚΑΝΑΣ (ΥΠΟΨΗΦΙΟΤΗΤΑ GRAMMY)
Ο Γιώργος Φακανάς με το νέο του CD “INTERSPIRIT” , βρίσκεται αυτή τη στιγμή στους τελικούς υποψήφιους για το βραβείο GRAMMY.(GRAMMY NOMINATION FOR BEST CONTEMPORARY JAZZ CD ). Ποτέ άλλοτε Ελληνική μουσική και Έλληνας μουσικός δεν έχει τιμηθεί σε αυτό το βαθμό. Ελπίζουμε το γεγονός αυτό να αποτελέσει την αρχή και για άλλες Ελληνικές Μουσικές διακρίσεις, πουέτσι κι αλλιώς το αξίζουν. Ο Γιώργος Φακανάς και το group του, YFG ( Τάκης Πατερέλης-σαξόφωνο , Αντώνης Ανδρέου-τρομπόνι, Δημήτρης Σεβδαλής-keyboards, Γιώργος Φακανάς-μπάσο, Αλέξανδρος Κτιστάκης- drums), ξεκινούν σειρά εμφανίσεων από την Πέμπτη 18 Νοεμβρίου ’10 και κάθε Πέμπτη στο club BACARO . (Σοφοκλέους 1 – Αθήνα τηλ. 210 3211882 – ΩΡΑ : 22.30μ.μ. – ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ). To Rockpages εύχεται ολόψυχα καλή επιτυχία στον Γιώργο Φακανά.
Δημοσίευση από:
TVSOUP.COM
Είναι η πρώτη φορά που ένας έλληνας μουσικός, καταφέρνει να φτάσει στους τελικούς υποψήφιους για το βραβείο Grammy! Και το όνομα αυτού, Γιώργος Φακανάς, ο οποίος με το νέο του CD “INTERSPIRIT” πετυχαίνει το “ακατόρθωτο” και βρίσκεται αυτή τη στιγμή στους τελικούς υποψήφιους για το βραβείο GRAMMY.
Μουσικός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Το ταξίδι του στο χώρο της μουσικής ξεκινάει σε πολύ μικρή ηλικία και το 1980 συμμετέχει στην ιστορική ηχογράφηση της «Λιλιπούπολης» με τον Μάνο Χατζιδάκι.
Ακολουθεί η συμμετοχή του στους ΙΣΚΡΑ – ένα από τα σημαντικότερα τζαζ γκρουπ της Ελλάδας-, η ορχήστρας «Τζαζ Νέων» της ΕΟΚ, δεκάδες συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, 2 εμφανίσεις στο Ηρώδειο και η διεύθυνση της Big Band της ΕΡΤ.
Ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία, αν και η υποψηφιότητά του αποτελεί ήδη νίκη για την -πολύπαθη- ελληνική μουσική!
Δημοσίευση από:
www.koproskyla.com
Ο Γιώργος Φακανάς είναι ο πρώτος Έλληνας που διεκδικεί βραβείο Grammy. Ο κορυφαίος Έλληνας μουσικός με το νέο του CD «INTERSPIRIT», βρίσκεται αυτή τη στιγμή στους τελικούς υποψήφιους για το βραβείο Grammy.
Αυτή είναι η πρώτη φορά που Έλληνας είναι υποψήφιος για τέτοιο βραβείο, πράγμα που ανοίγει τους ορίζοντες και για άλλους, σπουδαίους, μουσικούς ή μπάντες οι οποίοι είναι σίγουρα αρκετοί στη χώρα μας.
Ποιος είναι ο Γιώργος Φακανάς
Ο Γιώργος Φακανάς είναι μουσικός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Αν και ξεκίνησε με κλασσική κιθάρα σε ηλικία 9 ετών, πολύ σύντομα καταστάλαξε στο ηλεκτρικό μπάσο, «το όργανο που με έβαλε πραγματικά μέσα στη μουσική» όπως δηλώνει ο ίδιος.
Υπήρξε μέλος σ’ ένα από τα σημαντικότερα τζαζ γκρουπ της Ελλάδας, τους ΙΣΚΡΑ και της ορχήστρας «Τζαζ Νέων» της ΕΟΚ το 1981. Μέσα από τη μακρόχρονη πορεία του στο χώρο της μουσικής, ξεχωρίζουν, 11 συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, 2 στο Ηρώδειο, έχει διευθύνει τη Big Band της ΕΡΤ, την Κρατική Ορχήστρα και άλλα ορχηστικά σχήματα. Έχει συμμετάσχει σε 300 περίπου δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας ως session μουσικός, μετράει 7 προσωπικούς δίσκους και 16 βιβλία μουσικού (διδακτικού) περιεχομένου.
Είναι ιδρυτής του Ωδείου Τέχνης και του πολυχώρου «Αθήνα Live», όπου πραγματοποιούνται συναυλίες και σεμινάρια από τους μεγαλύτερους μουσικούς της παγκόσμιας jazz-fusion σκηνής.
Τέλος, ο ίδιος έχει σημαντικές δισκογραφικές συνεργασίες με μουσικούς όπως οι: Mike Stern, Dave Wecki, Wllace Roney, Brett Garsed, Bob Franceschini κ.α.
Δημοσίευση από:
http://hollywood.greekreporter.gr
Ένας Έλληνας στην τελική κούρσα για το βραβείο Grammy. Πρόκειται για τον Γιώργο Φακανά (φωτ.), έναν καλλιτέχνη της σύγχρονης τζαζ, συνθέτη ηλεκτρικού μπάσου αλλά και δασκάλου. Η νέα του δισκογραφική δουλειά με τίτλο «Interspirit», «Μια μουσική απολαυστική, για απαιτητικά γούστα, αφιερωμένη στην αιώνια παιδικότητα της ψυχής», όπως λέει ο ίδιος ο συνθέτης, έγινε με τη συνεργασία του Άντονι Τζάκσον κι έχει ενθουσιάσει την κριτική επιτροπή τόσο, ώστε θεωρείται από τα φαβορί για βραβείο Grammy καλύτερου σύγχρονου τζαζ. Αυτό τουλάχιστον υποστηρίζουν τα μεγαλύτερα μουσικά blogs της Αμερικής. Αυτοδίδακτος μουσικός, ο Γιώργος Φακανάς, είναι ένας από τους καλύτερους Έλληνες μπατίστες που διαθέτουμε. Την 1η Δεκεμβρίου, θα ανακοινωθούν οι υποψηφιότητες των μεγάλων αυτών μουσικών βραβείων. Ότι κι αν γίνει, η φήμη του Γιώργου Φακανά ξεπέρασε τα ελληνικά σύνορα.
Δημοσίευση από:
www.rockap.gr
Ο Γιώργος Φακανάς με το νέο του cd “INTERSPIRIT” , βρίσκεται αυτή τη στιγμή στους τελικούς υποψήφιους για το βραβείο GRAMMY, στην κατηγορία GRAMMY NOMINATION FOR BEST CONTEMPORARY JAZZ CD.
Ποτέ άλλοτε Ελληνική μουσική και Έλληνας μουσικός δεν έχει τιμηθεί σε αυτό το βαθμό.
Tου ευχόμαστε καλή επιτυχία και ελπίζουμε το γεγονός αυτό να αποτελέσει την αρχή και για άλλες Ελληνικές Μουσικές διακρίσεις, που έτσι κι αλλιώς το αξίζουν.
Ο Γιώργος Φακανάς είναι μουσικός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Αν και ξεκίνησε με κλασσική κιθάρα σε ηλικία 9 ετών, πολύ σύντομα καταστάλαξε στο ηλεκτρικό μπάσο, «το όργανο που με έβαλε πραγματικά μέσα στη μουσική» όπως δηλώνει ο ίδιος. Υπήρξε μέλος σ’ ένα από τα σημαντικότερα τζαζ γκρουπ της Ελλάδας, τους ΙΣΚΡΑ και της ορχήστρας «Τζαζ Νέων» της ΕΟΚ το 1981. Μέσα από τη μακρόχρονη πορεία του στο χώρο της μουσικής, ξεχωρίζουν, 11 συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, 2 στο Ηρώδειο, έχει διευθύνει τη Big Band της ΕΡΤ, την Κρατική Ορχήστρα και άλλα ορχηστικά σχήματα. Έχει συμμετάσχει σε 300 περίπου δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας ως session μουσικός, μετράει 7 προσωπικούς δίσκους και 16 βιβλία μουσικού (διδακτικού) περιεχομένου. Είναι ιδρυτής του Ωδείου Τέχνης και του πολυχώρου «Αθήνα Live», όπου πραγματοποιούνται συναυλίες και σεμινάρια από τους μεγαλύτερους μουσικούς της παγκόσμιας jazz-fusion σκηνής. Τέλος, ο ίδιος έχει σημαντικές δισκογραφικές συνεργασίες με μουσικούς όπως οι: Mike Stern, Dave Wecki, Wllace Roney, Brett Garsed, Bob Franceschini κ.α.
Δημοσίευση από:
MUSIC CORNER
Υποψήφιος για βραβείο GRAMMY είναι ο Γιώργος Φακανάς! Ο Έλληνας μουσικός είναι υποψήφιος στην κατηγορία GRAMMY NOMINATION FOR BEST CONTEMPORARY JAZZ CD, με τον δίσκο του «Interspirit».
Αυτή είναι η πρώτη φορά που Έλληνας είναι υποψήφιος για τέτοιο βραβείο, πράγμα που ανοίγει τους ορίζοντες και για άλλους, σπουδαίους, μουσικούς ή μπάντες οι οποίοι είναι σίγουρα αρκετοί στη χώρα μας.
Ο Γιώργος Φακανάς είναι μουσικός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Αν και ξεκίνησε με κλασσική κιθάρα σε ηλικία 9 ετών, πολύ σύντομα καταστάλαξε στο ηλεκτρικό μπάσο, «το όργανο που με έβαλε πραγματικά μέσα στη μουσική» όπως δηλώνει ο ίδιος. Υπήρξε μέλος σ’ ένα από τα σημαντικότερα τζαζ γκρουπ της Ελλάδας, τους ΙΣΚΡΑ και της ορχήστρας «Τζαζ Νέων» της ΕΟΚ το 1981. Μέσα από τη μακρόχρονη πορεία του στο χώρο της μουσικής, ξεχωρίζουν, 11 συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, 2 στο Ηρώδειο, έχει διευθύνει τη Big Band της ΕΡΤ, την Κρατική Ορχήστρα και άλλα ορχηστικά σχήματα. Έχει συμμετάσχει σε 300 περίπου δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας ως session μουσικός, μετράει 7 προσωπικούς δίσκους και 16 βιβλία μουσικού (διδακτικού) περιεχομένου. Είναι ιδρυτής του Ωδείου Τέχνης και του πολυχώρου «Αθήνα Live», όπου πραγματοποιούνται συναυλίες και σεμινάρια από τους μεγαλύτερους μουσικούς της παγκόσμιας jazz-fusion σκηνής. Τέλος, ο ίδιος έχει σημαντικές δισκογραφικές συνεργασίες με μουσικούς όπως οι: Mike Stern, Dave Wecki, Wllace Roney, Brett Garsed, Bob Franceschini κ.α.
Δημοσίευση από:
STAR.gr
Αυτό που φάνταζε ακατόρθωτο πέτυχε ο Γιώργος Φακανάς: είναι υποψήφιος για βραβείο Grammy και, μάλιστα, ο πρώτος Έλληνας που φτάνει στην παγκοσμίως γνωστή μουσική διοργάνωση!
Ο Γιώργος Φακανάς είναι υποψήφιος στην κατηγορία «Best Contemporary Jazz CD», με την τελευταία του δισκογραφική δουλειά, «Interspirit».
«Οι συνθέσεις μου έχουν σκοπό να αναδείξουν τη μουσικότητα του Anthony Jackson και, σε δεύτερο επίπεδο, τη δεινότητά του στο μπάσο. Η σύγχρονη fusion μουσική πρέπει να δίνει μεγαλύτερη βαρύτητα στο συνθετικό πεδίο», είχε δηλώσει ο μουσικός σε συνέντευξή του για το υποψήφιο για Grammy cd στην εφημερίδα «Eλευθεροτυπία».
Αν και τον αποκαλούν «Λεωνίδα Καβάκο της τζαζ» και στο εξωτερικό είναι γνωστός, στην Ελλάδα τον γνωρίζουν μόνο όσοι λατρεύουν αυτό το είδος μουσικής.
Ο Γιώργος Φακανάς είναι μουσικός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Ξεκίνησε την ενασχόλησή του με την μουσική σε ηλικία 9 ετών και με κλασσική κιθάρα, όμως, το ηλεκτρικό μπάσο ήταν εκείνο που τελικά τον κέρδισε.
Υπήρξε μέλος σ’ ένα από τα σημαντικότερα τζαζ γκρουπ της Ελλάδας, τους ΙΣΚΡΑ και της ορχήστρας «Τζαζ Νέων» της ΕΟΚ το 1981. Από τις εμφανίσεις του ξεχωρίζουν 11 συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής και 2 στο Ηρώδειο, ενώ έχει διευθύνει τη «Big Band» της ΕΡΤ, την Κρατική Ορχήστρα και άλλα σχήματα.
Παράλληλα, εχει συμμετάσχει σε 300 περίπου δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας, μετράει 7 προσωπικούς δίσκους και 16 βιβλία μουσικού περιεχομένου και είναι ιδρυτής του «Ωδείου Τέχνης» και του πολυχώρου «Αθήνα Live», όπου πραγματοποιούνται συναυλίες και σεμινάρια από τους μεγαλύτερους μουσικούς της παγκόσμιας jazz-fusion σκηνής.
Τέλος, έχει συνεργαστεί δισκογραφικά με παγκοσμίου φήμης μουσικούς όπως οι: Mike Stern, Dave Wecki, Wallace Roney, Brett Garsed και Bob Franceschini.
Δημοσίευση από:
www.gossip-tv.gr/story/67715/ellenas-upopsephios-gia-grammy
Είναι η πρώτη φορά που ένας έλληνας μουσικός, καταφέρνει να φτάσει στους τελικούς υποψήφιους για το βραβείο Grammy! Και το όνομα αυτού, Γιώργος Φακανάς, ο οποίος με το νέο του CD “INTERSPIRIT” πετυχαίνει το “ακατόρθωτο” και βρίσκεται αυτή τη στιγμή στους τελικούς υποψήφιους για το βραβείο GRAMMY.
Μουσικός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Το ταξίδι του στο χώρο της μουσικής ξεκινάει σε πολύ μικρή ηλικία και το 1980 συμμετέχει στην ιστορική ηχογράφηση της «Λιλιπούπολης» με τον Μάνο Χατζιδάκι.
Ακολουθεί η συμμετοχή του στους ΙΣΚΡΑ – ένα από τα σημαντικότερα τζαζ γκρουπ της Ελλάδας-, η ορχήστρας «Τζαζ Νέων» της ΕΟΚ, δεκάδες συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, 2 εμφανίσεις στο Ηρώδειο και η διεύθυνση της Big Band της ΕΡΤ.
Ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία, αν και η υποψηφιότητά του αποτελεί ήδη νίκη για την -πολύπαθη- ελληνική μουσική!
Πηγή: newsbomb.gr
Δημοσίευση από:
http://www.radiogreece.gr/greeceradio/index.php/component/content/article/169-ta-te——/4964—-grammy
Είναι η πρώτη φορά που ένας έλληνας μουσικός, καταφέρνει να φτάσει στους τελικούς υποψήφιους για το βραβείο Grammy! Και το όνομα αυτού, Γιώργος Φακανάς, ο οποίος με το νέο του CD “INTERSPIRIT” πετυχαίνει το “ακατόρθωτο” και βρίσκεται αυτή τη στιγμή στους τελικούς υποψήφιους για το βραβείο GRAMMY.
Μουσικός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Το ταξίδι του στο χώρο της μουσικής ξεκινάει σε πολύ μικρή ηλικία και το 1980 συμμετέχει στην ιστορική ηχογράφηση της «Λιλιπούπολης» με τον Μάνο Χατζιδάκι.
Ακολουθεί η συμμετοχή του στους ΙΣΚΡΑ – ένα από τα σημαντικότερα τζαζ γκρουπ της Ελλάδας-, η ορχήστρας «Τζαζ Νέων» της ΕΟΚ, δεκάδες συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, 2 εμφανίσεις στο Ηρώδειο και η διεύθυνση της Big Band της ΕΡΤ.
Ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία, αν και η υποψηφιότητά του αποτελεί ήδη νίκη για την -πολύπαθη- ελληνική μουσική!
Δημοσίευση από:
www.jazz.gr
Giorgos Fakanas’ new CD “Interspirit” has been nominated for a Grammy, in the Best Contemporary Jazz Album category! This is the first time that a Greek jazz musician has been honored by the Grammy Awards committee! We wish him and his band all the best and, why not, even win the little statue!
Δημοσίευση από:
http://www.poprocknews.gr/2,1960,0,0.aspx
Ο Γιώργος Φακανάς με το νέο του CD “INTERSPIRIT” , βρίσκεται αυτή τη στιγμή στους τελικούς υποψήφιους για το βραβείο GRAMMY, στην κατηγορία GRAMMY NOMINATION FOR BEST CONTEMPORARY JAZZ CD.
Ποτέ άλλοτε Ελληνική μουσική και Έλληνας μουσικός δεν έχει τιμηθεί σε αυτό το βαθμό.
Ελπίζουμε το γεγονός αυτό να αποτελέσει την αρχή και για άλλες Ελληνικές Μουσικές διακρίσεις, που έτσι κι αλλιώς το αξίζουν.
Δημοσίευση από:
http://www.roufianos.com/showthread.php/197240-%CE%88%CE%BB%CE%BB%CE%B7%CE%BD%CE%B1%CF%82-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-Grammy!
Είναι η πρώτη φορά που ένας έλληνας μουσικός, καταφέρνει να φτάσει στους τελικούς υποψήφιους για το βραβείο Grammy! Και το όνομα αυτού…
Γιώργος Φακανάς, ο οποίος με το νέο του CD “INTERSPIRIT” πετυχαίνει το “ακατόρθωτο” και βρίσκεται αυτή τη στιγμή στους τελικούς υποψήφιους για το βραβείο GRAMMY.
Μουσικός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Το ταξίδι του στο χώρο της μουσικής ξεκινάει σε πολύ μικρή ηλικία και το 1980 συμμετέχει στην ιστορική ηχογράφηση της «Λιλιπούπολης» με τον Μάνο Χατζιδάκι.
Ακολουθεί η συμμετοχή του στους ΙΣΚΡΑ – ένα από τα σημαντικότερα τζαζ γκρουπ της Ελλάδας-, η ορχήστρας «Τζαζ Νέων» της ΕΟΚ, δεκάδες συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, 2 εμφανίσεις στο Ηρώδειο και η διεύθυνση της Big Band της ΕΡΤ.
Ευχόμαστε ολόψυχα καλή επιτυχία, αν και η υποψηφιότητά του αποτελεί ήδη νίκη για την -πολύπαθη- ελληνική μουσική!
Δημοσίευση από:
http://www.alive.gr/gr/sound-check/item/2682-%CF%85%CF%80%CE%BF%CF%88%CE%AE%CF%86%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%B3%CE%B9%CE%B1-grammy-%CE%BF-%CE%B3%CE%B9%CF%8E%CF%81%CE%B3%CE%BF%CF%82-%CF%86%CE%B1%CE%BA%CE%B1%CE%BD%CE%AC%CF%82.html
Ο Έλληνας μουσικός είναι υποψήφιος στην κατηγορία GRAMMY NOMINATION FOR BEST CONTEMPORARY JAZZ CD, με τον δίσκο του «Interspirit». Αυτή είναι η πρώτη φορά που Έλληνας μουσικός είναι υποψήφιος για τέτοιο βραβείο, καθώς η Ελληνική μουσική σκηνή δεν είναι συνηθισμένη ούτε σε τέτοια λάμψη, ούτε από τέτοιες υποψηφιότητες. Ας ελπίσουμε λοιπόν ότι η εσωστρέφεια της Ελληνικής μουσικής σκηνής θα λάβει τέλος και η υποψηφιότητα του Γ. Φακανά θα είναι μόνο η αρχή. Βεβαίως, αν τελικά κατακτήσει και το βραβείο της αντίστοιχης κατηγορίας, τότε η επιτυχία θα είναι αναμφίβολα τεράστια…
Γιώργος Φακανάς – who is who
Ο Γιώργος Φακανάς είναι μουσικός, συνθέτης, ενορχηστρωτής, εκπαιδευτικός και συγγραφέας. Αν και ξεκίνησε με κλασική κιθάρα σε ηλικία 9 ετών, πολύ σύντομα καταστάλαξε στο ηλεκτρικό μπάσο, “το όργανο που με έβαλε πραγματικά μέσα στη μουσική” όπως δηλώνει ο ίδιος. Υπήρξε μέλος σ’ ένα από τα σημαντικότερα τζαζ γκρουπ της Ελλάδας, τους ΙΣΚΡΑ και της ορχήστρας “Τζαζ Νέων” της ΕΟΚ το 1981. Μέσα από τη μακρόχρονη πορεία του στο χώρο της μουσικής, ξεχωρίζουν, 11 συναυλίες στο Μέγαρο Μουσικής, 2 στο Ηρώδειο, έχει διευθύνει τη Big Band της ΕΡΤ, την Κρατική Ορχήστρα και άλλα ορχηστικά σχήματα. Έχει συμμετάσχει σε 800 περίπου δίσκους της ελληνικής δισκογραφίας ως session μουσικός, μετράει 9 προσωπικούς δίσκους και 17 βιβλία μουσικού (διδακτικού) περιεχομένου. Είναι ιδρυτής του Ωδείου Τέχνης και του πολυχώρου “Αθήνα Live”, όπου πραγματοποιούνται συναυλίες και σεμινάρια από τους μεγαλύτερους μουσικούς της παγκόσμιας jazz-fusion σκηνής. Τέλος, ο ίδιος έχει σημαντικές δισκογραφικές συνεργασίες με μουσικούς όπως οι: Mike Stern, Dave Wecki,Wallace Roney, Brett Garsed, Bob Franceschini κ.α. Οσο για τη διαδικασία των βραβείων, αυτή είναι η εξής: Την 1 Δεκεμβρίου θα βγει η τελική 5αδα και στις 13 Φεβρουαρίου στην 53η επίσημη τελετή, που θα γίνει στο Los Angeles θα ανακοινωθούν τα ονόματα των νικητών.
Καλή επιτυχία στο Γιώργο Φακανά…
Δημοσίευση από:
http://www.mtvgreece.gr/article/mousika-nea/einai-isos-to-megalytero-moysiko-neo-ton-teleytaion-xronon-gia-olokliri-tin-ellada/7500
Ο Γιώργος Φακανάς με το νέο του CD “INTERSPIRIT”, που ηχογραφήθηκε στα MACIA STUDIOS, βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη λίστα των υποψηφίων για το βραβείο GRAMMY.
(53rd GRAMMY AWARD – CATEGORY 44 – BEST CONTEMPORARY JAZZ ALBUM ).
Στο album συμμετείχαν διεθνούς φήμης καλλιτέχνες όπως οι: Frank Gambale, Anthony Jackson, Dave Weckl, και πολλοί άλλοι.
Ποτέ άλλοτε Ελληνική μουσική και Έλληνας μουσικός δεν έχει τιμηθεί σε αυτό το βαθμό.
Ελπίζουμε το γεγονός αυτό να αποτελέσει την αρχή και για άλλες Ελληνικές Μουσικές διακρίσεις, που έτσι κι αλλιώς το αξίζουν.
Οι ευχές όλων μας τον συνοδεύουν αρχικά για την τελική 5άδα και γιατί όχι….και για το πρώτο βραβείο.
Ανεξαρτήτως του αποτελέσματος, το γεγονός και μόνο της υποψηφιότητας παραμένει μοναδικό.
Ο Γιώργος Φακανάς και το group του, YFG ( Τάκης Πατερέλης-σαξόφωνο , Αντώνης Ανδρέου-τρομπόνι, Δημήτρης Σεβδαλής-keyboards, Γιώργος Φακανάς-μπάσο, Αλέξανδρος Κτιστάκης- drums), ξεκινούν σειρά εμφανίσεων από την Πέμπτη 18 Νοεμβρίου ’10 και κάθε Πέμπτη στο club BACARO . (Σοφοκλέους 1 – Αθήνα τηλ. 210 3211882 – ΩΡΑ : 22.30μ.μ. – ΕΙΣΟΔΟΣ ΕΛΕΥΘΕΡΗ)
Σε ορισμένες συναυλίες θα υπάρξουν οι γνωστοί διεθνούς φήμης και αξίας μουσικοί «guests από Αμερική» οι οποίοι θα συμπράξουν με το Yiorgos Fakanas Group.
Θα ακουστούν κομμάτια από το cd “Interspirit”, από παλιότερες δουλειές του Γιώργου Φακανά καθώς επίσης και συνθέσεις των εκάστοτε καλεσμένων.
Σας περιμένουμε!
Δημοσίευση από:
http://www.thesunshineradio.com/site/index.php?option=com_content&view=category&layout=blog&id=2&Itemid=30&limitstart=5&lang=el
Ο Γιώργος Φακανάς με το νέο του CD “INTERSPIRIT” , βρίσκεται αυτή τη στιγμή στους τελικούς υποψήφιους για το βραβείο GRAMMY, στην κατηγορία GRAMMY NOMINATION FOR BEST CONTEMPORARY JAZZ CD.
Ποτέ άλλοτε Ελληνική μουσική και Έλληνας μουσικός δεν έχει τιμηθεί σε αυτό το βαθμό.
Ελπίζουμε το γεγονός αυτό να αποτελέσει την αρχή και για άλλες Ελληνικές Μουσικές διακρίσεις, που έτσι κι αλλιώς το αξίζουν.
Μιλάμε για μπασιστική καταιγίδα. Είχα την ευκαιρία να δω μία πρόβα, καθώς επίσης και τις δύο βραδιές στις 14 και 17 Απριλίου στο 55 Bar, στο Greenwich Village στο Manhattan. Οι παραστάσεις αποτέλεσαν την πρώτη επίσκεψη του συναδέλφου του Jackson, Έλληνα μπασίστα/συνθέτη Γιώργου Φακανά, μια που οι δύο τους διαφήμιζαν το πρόσφατο cd τους, Interspirit. Το διεθνές σεπτέτο, αποτελείτο από τον Jackson (με το εξάχορδο Signature Fodera Contrabass), το Φακανά (με το τετράχορδο Fodera Emperor II ), τον ντράμερ Cliff Almond (Michel Camilo, Wayne Krantz), τον τενόρο σαξοφωνίστα Bob Franceschini (Mike Stern, Yellowjackets), και από την Ελλάδα τον alto σαξοφωνίστα Τάκη Πατερέλη, τον τρομπονίστα Αντώνη Ανδρέου και τον Δημήτρη Σεβδαλή στο Fender Rhodes. Ο υπέροχος τρομπετίστας Lew Soloff έπαιξε με το γκρουπ τη δεύτερη βραδιά. Μία μεγάλη ουρά από μπασίστες περίμενε έξω από το club την πρώτη μέρα της συναυλίας. Σύντομα θα καθηλωνόμασταν όλοι στις θέσεις μας από την λαμπερή ένταση και την άμεση χημεία αυτού του συνόλου, που έπαιζε έτσι μετά από δύο μόνο πρόβες!
Το γκρουπ έπαιξε μερικά από τα πιο fusion κομμάτια του cd Interspirit, συμπεριλαμβανομένων των : “Inner Power”, “Parhelia”, “Seviglia”, τη διασκευή του “Footprints”, το ομώνυμο κομμάτι του cd και μερικά παλιότερα κομμάτια του Φακανά. Διαπίστωσα πλέον από κοντά το βάθος και τη διάσταση του πολυφωνικού γραψίματος του Γιώργου, σε συνδυασμό με το περήφανο και παθιασμένο παίξιμο του κάθε ενός μουσικού ξεχωριστά. Όπως σε κάθε υψηλού επιπέδου jazz συναυλία, η σύνθεση είναι το μισό μέρος της ιστορίας, και ενώ θα έβαζα Αριστα σ’ αυτήν, η αυτοσχεδιαστική ανάπτυξη με τα solos των μουσικών, ήταν αυτή που μας έκανε να ανοίξουμε τα μάτια διάπλατα. Ελεύθεροι να περιπλανηθούν πάνω σε modal αρμονία, ή σε κύκλους δύο βασικών ακόρντων, το ευέλικτο αυτό σύνολο, δημιουργούσε αυτοσχεδιασμούς τον έναν μετά τον άλλον. Ο Franceschini και ο Πατερέλης είναι δύο από τα πιο αυθεντικά σαξόφωνα που υπάρχουν σήμερα. Ο καθένας τους αναπτύσσει με τον τρόπο του την αρμονία χωρίς τίποτα περιττό .Ο Ανδρέου είναι ένας φλογερός βιρτουόζος τρομπονίστας που βρίσκεται στην κορυφή των νέων μουσικών όπως ο Elliot Mason. Ο Σεβδαλής έχει τη salsa στο αίμα του, δημιουργώντας ρυθμικές και αρμονικές κορυφώσεις στη διάρκεια των σολιστικών του περιπλανήσεων. Ο Almond, που ήταν ο αφανής ήρωας κρατώντας το σχήμα συνεχώς δεμένο, έκανε τα πιο ενδιαφέροντα ντραμιστικά breaks στο “Parhelia”, προκαλώντας τη μπάντα και το κοινό να κρατούν το μέτρημα ανάμεσά τους.
Για τους fans των χαμηλών συχνοτήτων, η πραγματική αποκάλυψη, ήρθε από τις 10 χορδές στο βάθος της σκηνής. Ο Φακανάς – συνθέτης, band leader, ιδιοκτήτης μουσικού σχολείου και δισκογραφικού label – είναι ένας λαμπερός “τρόμος” στο μπάσο. Τα solo του αναπτύσσονται σε κύματα γεμάτα από φράσεις και ιδέες με 16α, πλήρεις από bebop καταβολές, ενώ οι καταλήξεις τους είναι εξίσου ενδιαφέρουσες με την ανάπτυξη των αυτοσχεδιασμών του. Μεταφέρει αυτό το ίδιο πνεύμα και στη συνοδεία, ωθώντας τους σολίστες με ενέργεια και τολμηρές αρμονικές επινοήσεις. Οσο για τον Jackson, παραμένει ο πιο συναρπαστικός συνοδός στηρίζοντας τα κομμάτια καθώς επίσης και τα αυτοσχεδιαστικά μέρη. Αν σε συναρπάζει ο Anthony με ότι κάνει στην ηχογράφηση, ζωντανά, σε αυτό το σχήμα, έφτανε στα όρια της νιρβάνας : αυθόρμητη επανεναρμόνιση και ρυθμικές επινοήσεις στο έπακρο, ξαφνικές και άμεσες αλλαγές από την πένα με flanger στην τεχνική του αντίχειρα με “παλάμη-σουρντίνα”, ακλόνητος ρυθμός, απαράμιλλη χρήση των χαμηλών νοτών, εκπληκτικές εκφραστικές μούτες…και όλα αυτά με το χαμηλό ήχο από τα Meyer Sound ηχεία του, που σε χτυπούν κατευθείαν στο στήθος. Ο Jackson έκανε ένα ριζοσπαστικό εναρκτήριο solo στο “Seviglia”, επαναπροσδιορίζοντας την έκταση του οργάνου, που περιείχε τεχνική με δάχτυλα-σουρντίνες, ακόρντα με εσωτερική κίνηση των φωνών στην ψηλή περιοχή, καθώς επίσης και καταιγιστικά χαμηλά La με τη βοήθεια του μηχανισμού της Si χορδής του.
Ιδιαίτερα απολαυστική μεταξύ των άλλων ήταν η εναλλαγή του συνοδευτικού μπασιστικού ρόλου μεταξύ των Jackson και Φακανά. (Εάν ο A.J. συνόδευε το solo του τενόρου, ο Γιώργος αναλάμβανε να συνοδεύσει το solo του τρομπονιού κλπ). Δημιουργείτο έτσι μία ενδιαφέρουσα και θεμελιώδης ηχητική αντίθεση. Αυτό οδήγησε στο καλύτερο σημείο της βραδιάς για μένα, (ξεχνώ σε πιο κομμάτι) όταν, κάποια στιγμή έφυγαν όλοι από τη σκηνή, και οι δύο μπασίστες έμειναν να παίζουν μόνοι τους συνοδεύοντας ο ένας τον άλλον, προς μεγάλη ευχαρίστηση του κοινού που κουνούσε ρυθμικά το κεφάλι. Στο φινάλε της τελευταίας βραδιάς, τα χαμόγελα και τα συγχαρητήρια που ακούγονταν από παντού συνοδεύονταν από νέα σχέδια για άλλα gigs και περιοδείες για τον κάθε μουσικό. Εμείς εδώ ελπίζουμε ότι αυτό το μπασιστικό ντουέτο μαζί με το υπόλοιπο group, να έχει τον ίδιο απόηχο που είχαν οι SMV (Stanley-Marcus-Victor), έτσι ώστε ενωμένοι να ξαναγυρίσουν σύντομα στην Αμερική για περισσότερες συναυλίες.
Posted by Brian Fox at 04/25/2011 03:26:08 PM |