Γιώργος Φακανάς συνέντευξη 2019
Πείτε μου λίγα λόγια για εσάς. Πότε και που γεννηθήκατε;
Γεννήθηκα στην Αθήνα τον Ιούλιο του 1961 αλλά η καταγωγή μου είναι από την πανέμορφη Ελάτη ψηλά στα Ζαγοροχώρια και κοντά στα Γιάννενα. Γεγονός για το οποίο είμαι πολύ υπερήφανος. Μεγάλωσα και ζω πάντα στο Μοσχάτο, που αποτέλεσε και αποτελεί την μόνιμη και μοναδική αφετηρία όλων των μουσικών μου περιπετειών σε ολόκληρη τη γη. Παρ’οτι μάλιστα, έχω παίξει τη μουσική μου σε όλες τις ηπείρους (πλην Αυστραλίας ακόμη), δεν αισθάνθηκα ποτέ την ανάγκη να ζήσω σε άλλη χώρα με πρόσχημα την ανάπτυξη της καριέρας μου. Μορφώθηκα εδώ στην Ελλάδα με πολύ επιμονή, υπομονή και δουλειά και από εδώ αποζήτησα τη διεθνή καταξίωση. Αυτά τα συστατικά και μόνον έχουν τη δυνατότητα να διακόψουν το brain train που συμβαίνει στις μέρες μας…..
Πότε ανακαλύψατε τη μουσική και τι σας έκανε να ασχοληθείτε με το μπάσο.
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου πάντα είχα να κάνω με κάτι που αφορούσε τη μουσική. Από την πρώτη μου «συναυλία» στην αυλή του σπιτιού μου σε ηλικία 4 ετών, με ένα τόξο για κιθάρα, όπου υποχρέωνα τη γιαγιά μου να «κάνει» το κοινό, μέχρι τις εκατοντάδες συναυλίες ανά τον κόσμο σήμερα, η μουσική ήταν η αποστολή μου. Με το μπάσο ασχολήθηκα τυχαία, διότι ήμουν ο μικρότερος σε ηλικία από τα μέλη της πρώτης ροκ μπάντας της γειτονιάς μου και έτσι έπρεπε να παίξω αυτό το άγνωστο όργανο με τις χαμηλές συχνότητες. Τις κιθάρες θα τις έπαιζαν οι μεγαλύτεροι! Στη συνέχεια φάνηκε ότι αυτή η τυχαία επιλογή ήταν αυτό που έδωσε νόημα στη μουσική ζωή μου. Δεν νομίζω ότι θα μπορούσα να παίζω άλλο όργανο!
Ποιες είναι οι μουσικές σας επιρροές και κατά πόσο αυτές επηρέασαν στον τρόπο που παίζετε αλλά και συνθέτετε στα μουσικά κομμάτια σας.
Πολύ λίγες φορές με συγκίνησαν τραγούδια. Πάντα με έτερπε η ορχηστρική μουσική. Έτσι, ακόμα κι όταν άκουγα το ροκ του ’70 και του ’80 δεν ενδιαφερόμουν για τους στίχους παρά αντιμετώπιζα το τραγούδι σαν μια μελωδική γραμμή που έδενε με την αρμονία του κομματιού. Οπότε η Jazz, η Fusion και η Κλασική μουσική ήταν και συνεχίζουν να είναι τα κύρια ακούσματα μου παρέα με τις Rock βιωματικές καταβολές της εφηβείας μου που, σε έναν αρκετά υψηλό βαθμό, ενυπάρχουν και σήμερα. Φυσικά και όλα αυτά αποτελούν το κράμα του παικτικού και συνθετικού μου υλικού, με φανερή την προσπάθεια και την ελπίδα, το τελικό ηχητικό μου απόσταγμα να αποτελεί αναγνωρίσιμη προσωπική ταυτότητα.
Στην ηλικία των 20 ετών βρεθήκατε να είσαστε ο μοναδικός στην ιστορία Έλληνας, μέλος της ευρωπαϊκής ορχήστρας τζαζ νέων. Μπορείτε να μας πείτε κάποια πράγματα περισσότερα για αυτό
H Eurojazz Big Band στην οποία συμμετείχα ως μοναδικός Έλληνας εκπρόσωπος μέχρι τα 23 μου χρόνια, αποτέλεσε για μένα ένα μεγάλο σχολείο που βοήθησε ουσιαστικά την αυτοδίδακτη πλευρά μου. 1980, μια εποχή όπου στην Ελλάδα βασίλευε το σχεδόν απόλυτο σκοτάδι στο θέμα της Σύγχρονης Δημιουργικής μουσικής και της Jazz, βρέθηκα μετά από μεσολάβιση των μοναδικών πηγών φωτός της εποχής, των δύο Jazz Club Αθηνών και Θεσσαλονίκης, να συμμετέχω σε μια Jazz Big Band με τους καλύτερους μουσικούς της Ευρώπης κάτω των 23 χρόνων…..κι ενώ το Υπουργείο Πολιτισμού ξέχασε σε κάποιο συρτάρι την πρόταση του τότε Ευρωκοινοβουλίου για να σταλούν από την Ελλάδα αντιπρόσωποι στην Ορχήστρα, οι Γιώργος Μπαράκος ιδρυτής του μοναδικού αληθινού Jazz Club στην Ελλάδα και ο Σάκης Παπαδημητρίου από τον αντίστοιχο χώρο στη Θεσσαλονίκη, προτείνουν στην Ευρώπη εμένα. Πηγαίνω στο Λονδίνο, περνάω από απίστευτες εξετάσεις και πετυχαίνω να βγώ πρώτος Ευρωπαίος μπασίστας κάτω των 23 χρόνων στις προτιμήσεις της Ευρωπαικής Εξεταστικής Επιτροπής. Η τιμή αυτή που μου έγινε τότε ακούστηκε παντού, πλην της Ελληνικής πασοκικής πραγματικότητας που τότε είχε άλλες ασχολίες: εφεύρισκε τον όρο του «έντεχνου τραγουδιού» για να μπορεί να μοιράζει χρήματα στους ημέτερους που συναυλιάζονταν σε όλη την επικράτεια προκειμένου να κρατούν τον «πράσινο ήλιο» ψηλά….
Πώς σας αντιμετώπισε το Ελληνικό υπουργείο για αυτή σας τη βράβευση εκείνη την εποχή; Μέσα στο πέρασμα των χρόνων με όλα αυτά που έχετε καταφέρει ως μουσικός πρεσβευτής της Ελλάδας στο εξωτερικό, αλλά και ως ένας δημιουργός Τέχνης μέσα από τον πολυχώρο του Art Music- Ωδείο Τέχνης σας, με τις τόσες πολλές και σημαντικές δραστηριότητές σας , είχατε ποτέ την αρωγή του κράτους σε αυτά που κάνατε αλλά και συνεχίζετε να κάνετε;
Το Υπουργείο Πολιτισμού μου χρωστά ακόμη τα εισιτήρια των ταξιδιών που έκανα επί 4 χρόνια γυρνώντας με την Eurojazz όλη την Ευρώπη για συναυλίες όπου εκπροσωπούσα την χώρα μου.
Δεν χρειάζεται να πούμε τίποτα παραπάνω. Ποτέ δεν είχα την αρωγή του κρατικού μηχανισμού κάτω από οποιαδήποτε κυβέρνηση. Λέω συχνά ότι «στη χώρα μας για να παίξεις μπάλλα πρέπει να χτίσεις και το γήπεδο»….Ζούμε στην ομορφότερη χώρα του κόσμου, έχουμε σαν λαός μέγιστες δυνατότητες και ικανότητες και μπορούμε τα πάντα….όμως, οι ασκούντες την πολιτική διακυβέρνηση όχι μόνο ανάξιοι έχουν φανεί μέχρι σήμερα αλλά κατάφεραν για δικό τους όφελος να ποτίσουν στους Έλληνες το φαρμάκι της διχόνοιας και του φθόνου, διαιρόντας τους για να βασιλεύουν.
Μπορείτε να μας δώσετε κάποιες πληροφορίες για τις δραστηριότητες του ωδείου σας, για να μπορέσει να καταλάβει ο κόσμος γιατί ακριβώς μιλάμε;
Διανύουμε το 21ο έτος δημιουργικής δουλειάς και κατάθεσης σοβαρού εκπαιδευτικού έργου μέσα στων 2500 τμ κτίριο μας όπου στεγάζονται το «ΩΔΕΙΟ ΤΕΧΝΗΣ ΦΑΚΑΝΑ» και η ιστορική πλέον αίθουσα του πολυχώρου «Αθηνά Live». Οι χιλιάδες σπουδαστών μας και οι δεκάδες χιλιάδες ακροατών των μουσικών events του «Αθηνά Live» έχουν γνωρίσει από κοντά την πραγματοποιημένη θέληση μας να προσφέρουμε μια διαφορετική πολιτιστική και εκπαιδευτική πρόταση στα δρώμενα στη χώρα μας.
Στην Σύγχρονη Μουσική Εκπαίδευση είμαστε ο μόνος χώρος που διαθέτει δικό του ολοκληρωμένο πρόγραμμα με πλήρη βιβλιογραφία από το σύνολο των καθηγητών μας και δεν περιμένουμε από κανένα ξένο εκπαιδευτικό φορέα να μας πουλήσει γνώση και σύστημα. Δηλαδή, θεωρούμε ότι έχουμε κάθε δυνατότητα να μορφώσουμε μουσικά τους σπουδαστές μας στον υψηλώτερο βαθμό και δεν τους καλούμε να έρθουν σε μας για να πάνε μετά στο εξωτερικό, ομολογώντας ότι «είμαστε λίγοι και δεύτεροι αλλά θα σας στείλουμε στους καλούς και στους πρώτους» όπως, δυστυχώς, βλέπουμε να συμβαίνει κατά κόρον σε άλλες σχολές.Τα αποτελέσματα δε της εργασίας μας δικαιώνουν απόλυτα την επιλογή μας. Το ορθόν είναι κατά τη γνώμη μας, να πάρει κάποιος το πτυχίο του σε ένα Ωδείο όπως το δικό μας και ΜΕΤΑ αν ΕΠΙΘΥΜΕΙ να πάει για ΜΕΤΑΠΤΥΧΙΑΚΕΣ ΣΠΟΥΔΕΣ όπου θέλει. Εμείς διδάσκουμε τα ιδιώματα της Jazz, του Rock και Metal εν γένει, Fusion, Blues, Latin, Pop κλπ σε όλα τα σύγχρονα μουσικά όργανα. Διαθέτουμε μεγάλες ορχήστρες (Big Band, Musical Orchestra) και μικρά γκρουπ όλων των ειδών. Και το μοναδικό πλήρες ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΟ ΤΜΗΜΑ με απόλυτη Ακαδημαική λογική.
Όσον αφορά το «Αθηνά Live» θεωρώ ότι είναι ο χώρος που πραγματοποίησε και πραγματοποιεί το όνειρο χιλιάδων Ελλήνων να δουν από κοντά τα μουσικά τους είδωλα. Έχουμε κάνει σχεδόν 300 μετακλήσεις μεγάλων Αμερικανών και Ευρωπαίων μουσικών ξεπερνώντας ακόμη και τις αρχικές δικές μου προσδοκίες. Ονόματα όπως Alan Holdsworth, Steve Vai, Steve Gadd, Joe Zawinul, Dave Weckl, Pat Martino, Victor Wooten, Anthony Jackson, John Pattitucci, Dennis Chambers, Scott Henderson, Bireli Lagrene, Guthrie Govan, Jojo Mayer, Mike Stern και πάρα πολλοί άλλοι έχουν πατήσει στο πάλκο του χώρου μας δίδοντας συναυλίες, σεμινάρια αλλά και ιδιαίτερα μαθήματα στους τυχερούς σπουδαστές μας, για πρώτη φορά στην Ελλάδα.
Υπάρχει κάποιος συγκεκριμένος λόγος που αποφασίσατε να ασχοληθείτε με τη Τζαζ μουσική;
Πιστεύετε πως η Τζαζ ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία του Έλληνα, και επίσης μπορείτε να μας δώσετε κάποιες περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό το μουσικό είδος αφού ίσως αρκετοί από τους Έλληνες μουσικόφιλους έχουν σχετικά ‘μεσάνυχτα’ σε ο,τι το αφορά.
Η Jazz είναι ένα παγκόσμιο μουσικό είδος που εμπεριέχει σε ορχηστρική κυρίως μορφή, το βιωματικό κομμάτι των μουσικών σε άμεση σχέση με την συνεχή έρευνα για νέα δεδομένα, με αντροπές και αέναους στοχασμούς. Όλα αυτά τα χαρακτηριστικά με εκπροσωπούν.
Η ερώτηση για το «αν ταιριάζει με την ιδιοσυγκρασία του ‘Ελληνα», επιτρέψτε μου να πω είναι άκυρη….Ταιριάζει σέ όποιον σκεπτόμενο και υποψιασμένο άνθρωπο στη γη, κατανοεί τον στόχο και την αναγκαιότητα της Τέχνης γενικά. Δηλαδή εκείνον που αναζητά λύσεις στα δεδομένα του μακριά από τους περιορισμούς του συστήματος εξουσίας και δεν εγκλοβίζεται στην τηλεοπτικογενή κατευθυνόμενη πληροφόρηση. Ταιριάζει σε εκείνους που θέλουν να είναι ελεύθεροι και έχουν ανοικτά αυτιά και μάτια.
Σε μια χώρα που βρίσκεται σε βαθιά οικονομική κρίση, αλλά και κρίση αξιών εδώ και πολλά χρόνια, ποιος είναι κατά τη γνώμη σας ο ρόλος που μπορεί να παίξει η μουσική;
Η δημιουργική Τέχνη δεν αναπαράγει το βίωμα και το πρόβλημα. Προχωρά και δίνει λύσεις. Σε μια δύσκολη περίοδο, λοιπόν, η μουσική που δεν υποτάσσεται στο εμπόριο, συμβάλλει στην εγρήγορση των διαδικασιών του εγκεφάλου μας, ενεργοποιώντας τη δύναμη, την ελπίδα, την συνέχεια και την λύση…..Να ακούμε καλή μουσική, να βλέπουμε καλό θέατρο και κάπου εκεί, θα βρούμε το δρόμο…
Στείλτε εάν θέλετε ένα μήνυμα στους αναγνώστες του Rock Overdose αλλά και γενικά σε όποιον διαβάσει αυτή τη συνέντευξη.
Μην περιορίζεστε σε ένα μουσικό είδος με φανατισμό. Ανοίγουμε τα αυτιά μας και την ψυχή μας και κερδίζουμε από χώρους όπου πριν δεν το είχαμε καν φανταστεί…..η εποχή μας άλλωστε είναι fusion….όπως κάθε εποχή!!…..θα συναντηθούμε στην επόμενη συναυλία….